AKİS

-Kimsin sen? Dedi
Daðýnýk saçlý, sakallý adam!

-Kimsin?


‘Ben’ Dedim…
‘Ýnsaným’ kekeleyerek…
‘Kalu Bela’dan beri, insaným’


*
Yinelendi
Þimþek bakýþlý, yýrtýcý kelam!

-Kimsin sen?


‘’Ben’’ Dedim…
‘’Þairim’’ heceleyerek…
‘’Hallac-ý Mansur’um ya da Seyyit Nesimi
Tebrizli Þems’im ben, Konyalý Rumi
Þirazi, Fuzili ne fark eder ki
Karacaoðlan, Köroðlu ve de Nedim’i
Bütün adlarýmý duydun deðil mi?’’


*
Gözlerini kýsarak geri yaslandý
Gözaltý torbalarý daha tavlandý
ve
Gözlerime çarpýp kýzgýn aðzýný
Suali tekrarladý!


-Kimsin sen?

‘’Ben’’ Dedim…
‘‘Ben, karasevdanýn dert yoldaþýyým
Aðaçsýz daðlarýn çorak baþýyým
Hüzünle acýnýn gan gardaþýyým
Yokluk sofrasýnda bulgur aþýyým
Mecnunla Kerem’in en yârdaþýyým’’


*
Þaþýrdý sandýydým, baþýný eðdi
Öfkeli suratý birden belirdi
Çatýp kaþlarýný, öne eðildi
Ve burnumun ucuna burnu deðerek
Yineledi!

-Kimsin sen?


‘‘Ben’’ Dedim
Daha bir yürekli, daha bir cesur…

‘‘Ben var ya ben
Yârin canýna caným! Bazen, bazýyým!
Rabbin gazabýna dünden razýyým!
Sýrat köprüsünün ip cambazýyým…
Verenin çoðuyum ben! Alanýn, azýyým…
Cennet bahçesinden bülbül aðzýyým
Aþkýn lütfuna da artýk, razýyým’’


*
-Baþka? Dedi
Kaçýk bakýþlý adam!

-Açýk söyle, daha açýk…

‘’Ben’’ Dedim
‘’Filizdim, ben kuru bir dal
Ben mir idim, pir idim, bir Sultan Abdal
Ben Cibran’ým, ben Emre, belki de Yunus
Dünyalara sýðmayan coþkun okyanus
Yusuf’a kuyuyum, Ýbrahim’e sal
Ben az düþünceden doymayan abdal
Ebrehe’ye dik duruþ, meydan okuyuþ
Fil ordusunu tuþ eden, o minnacýk kuþ’’

-Anladým! Dedi adam
-Biraz anladým…
-Amaaa!

‘‘Amasý, mamasý yok’’ Dedim
Ve de ekledim!

‘’Etle kemiðim ben, ha bir de tin
En koyu düþmanýyým yalanla cehlin
Dedem olur benim Hoca Nasreddin
Anlamadým ki niye hayretin?
Bir de Barbaros var, paþa Hayrettin
Si mgeyim Serez’de ben cesaretin
Bildin mi? Bilmem de
Benim diðer adýmdýr, Þeyh Bedreddin…’’


*
-Biliyorum! Dedi adam
-Biliyorum…


‘‘Ben milletim’’ dedim
‘‘Ben devlet’’
‘‘Anadolu’yum ben, hem medeniyet!
Düþmanlýða setim ben dostluða ise bet
Yiðit harmanlanan soylu memleket…
Gel-Git’lerden med’im ben
Ümmet-i Muhammed’im…’’

‘’Sözde de harbiyim, özde de harbi
Eyüp’ün sabrýyým, Âdem’in kabri
Süleyman Peygamberin tükenmez kadri
Mustafa Kemal’in bileði, kalbi…’’

‘’Ben’’ Dedim ‘’Ýsa’yým’’
‘’Ben’’ Dedim ‘’Musa’’
‘’Ölüyü dirilten, o cansýz asa
Kalmasýn içinde artýk hiç tasa
Aþkta kanunum ben, þiirde yasa’’


‘Ve ben’ Dedim
‘Ve bennnn!’
‘En çok Sevenim!’
‘Ennn Çoookkk! Seveennnnnn!’


-Biliyorum! Dedi adam
-Biliyorum…
Uzaklaþtý aynadan…




Antakya, 13 Mart 2014
Ali ASAFOÐULLARI
Hecenin_Efendisi









Sosyal Medyada Paylaşın: