Maraba

Ölmektense yaþamý yeð tutarýz elbette.
Ne var ki çare yoktur, duyulmaz hiç sesimiz.
Ömrümüz geldi geçti, hak peþinde nöbette,
Bu meydanda tükensin artýk son nefesimiz.

Nutuk atar kürsüde; býrakmaz mangalda kül.
Yüzlerine bakacak hal kalmadý edepten.
Özü ise mesele; asla þaþmýyor þakül.
Maaþýna zam yapar, "eften püften" sebepten.

Kükreyince; avazý saðýr eder kulaðý.
Dinleyenler sanýr ki; “sözü þeker mi þeker.”
Dinlemekten býktýk biz, her gün bozuk plaðý
Ceddimiz dememiþ mi; “para parayý çeker?”

Týnmýyorlar ne yapsak, sanki; “sinek výzýldar.”
“Maliyeden dönermiþ verilen tüm önerge...”
“Para yokmuþ bütçede”, ikna olmaz “tahsildar?”
Bütçe þudur sonuçta; bir kaç satýr genelge...

Bizler hangi yerdeyiz, “iki ara bir dere?”
Hani sahibiydiniz; “garip ve gurabanýn?”
Sizden duyduk bu sözü, hem de binlerce kere...
Anladýk, nezdinizde; “adý yok marabanýn.”



Sosyal Medyada Paylaşın: