Şizofrenik masal

I
dökülmüþ saçlarýný
taramakta
fýrtýna ana
donuk bakýþlý gece
dolaþýrken aðacýn
kabuklu gövdesinde
beþiðinde ýrmak
devam etmekte
durgun akýþýna

þehrin bulvarý
saða kývrýlýnca
uzanýr çok katlý
hastane binasý
rahatsýz duvarlarý
kasvetli göz kapaklarý
uykuya dalmakta
gömülmekte lambâlar
sessiz koridorlarda
karanlýða

üçüncü kat
þiir bile yürüyemez
ürker koridorda
bulvarýn tam göbeðinde
üryan kadýn heykeli
odam görür
yýldýzlarýn uyandýðý zamanlar
biliyor musun( kahramanýmýz)
ilk yatýþýmý hatýrlýyorum
kesik kollarýmda adýn
yüzmekte
gevþek bedenim
baðlý karyolada
bir an
baþýmý kaldýrýp
bakýyorum
azalan ýþýðýný
tavandan döken lâmbaya
ya da
ormanýn ardýnda doðan
kýmýldayan aya

II

kulaklarýmda
tiz zil sesi
çýðlarý uyandýrýyor
gözlerim
nefretinde yýkanýyorsun
kenarlarýnda aðzýmýn
anlaþýlmaz mýrýltýlar
yazdýðýn roman sayfalarý

bir karaltý
esrarlý
bir gözüm
tüm canlýlýðýyla yeþil
diðeri ölü
mat, cansýz ve kapkara
senden bahsetmekte
dudaklarým durmaksýzýn
yoksa þeytan
böyle bir þey miydi

III

zihnimde
Uçuþurken düþünceler
Aniden belirmekte
yüzümde
þeytan bakýþý
düþen tavaný topluyor
çivilenmiþ parmaklarým
týrnaklarým söküyor
yüreðimi
içiyorum kaný kanasýya
tokadýný patlatýyor tanrý
ayak parmaklarýmda
bakýþlarým
güzel bir kýzýn
yürüyüþüne takýlýyor
birden kapýda beliriyor
babamýn gövdesi
sözcükler sýralýyor
karpuz dilimlerinde
tam gövdem
yakalanacakken tiz bir sabaha
sulara dalan martý
gagasýnda tutuyor
tüm þehrin avuçlarýnda
saçlarýn
sonunda
canavar bir ruh
ninni diyor
sakinleþiyorum

bir kent
masmavi gökyüzünün
ötesinde
topraðý eþeleyen daðýn
yamaçlarýnda

Irmaðýn karþý kýyýsýnda
yaz güneþinin aydýnlattýðý
çam ormaný
ve
papatyalar

yaðmur perdesi
örtmekte pencereyi
gökyüzünde patlayan ateþlerin
pýrýltýlarý içeri akmakta

yataðýmýn kenarýna iliþen
kýz çocuðu
üstü kabarcýklarla kaplý
sularý bulanýk
ýrmaða
baloncuklar çizmekte
salýncaktan aþýrdýðý
saçlarýný kokluyorum
annesinin bahar tenini

boðazýmdan fýrlamakta
gök gürültüsünün eþliðinde
acý çýðlýklar
ve
sürgülemekte
derin bir kuyunun
mavi gözlerini
küçük ellerinde
çocuklar oynamakta
yað satarým bal satarým
ustam ölmüþ
ben keserim

IV

yitik zaman ötesi
kapanmakta
gözkapaklarým
odaya çöreklenen
sessizlikte
koþar
kurban bayramlarýnda
kestiðimiz kuzularýn melemesi
dayanamam kalkarým
öperim kýnalý burnunu
kasabýn keskin býçaðý
dualar okur
günahlarýndan arýnmaya

düþümde
kahkaha yumaðý
yolculuklarým
hiç bilmediði yerlere

alçak
kurþuni renkli
gökyüzünün altýnda
derenin bulanýk sularý
akmakta kývrýla kývrýla
dallarý kuru aðaçlarýn
ilkbahara raðmen
hemen kýyýda
kütükten yapýlmýþ
küçücük bir kulübe

mezarýmdan aðýtlar
aþure yerdim
söðüt dallarý
süpürmelerinde
saçlarýný
ölü bir yer burasý
yoktu
ufacýk bir hayat belirtisi
yoksa
yoksa burasý
þeytanýn evi olabilir miydi
þeytan aldý götürdü
satamadan getirdi
sekiz býçak darbesi
sür manþetti gazetelerde
seni öptüðüm

biri çýkmakta
tahta kapýdan
üstü baþý yýrtýk
saçlarý karýþýk
týraþsýz
gözleri acý dolu
dur
gitme kollarýmdan
gitme

yayýlmakta
akdenizden gelen
kara bulutlar
nefret ettiðim þehrin üstüne
ve
kanatlý yaratýklar
yutuverdi hayallerimi
çýrýlçýplak gövdem
atlar koþmakta
sýrtýnda anýlar
senden nedense

V

acý bir çýðlýkla
doðruluyorum yataðýmda
ellerin bahar
saklýyorum
koltukaltýma
bastýrýyorum içimde volkanlar
týrtýl gelsene öpücükleri versene
dedikçe
geçmekte dans eden görüntüler
resim albümünde sen
boyuyorum dudaklarýný
karaya
görmesin kimse
damarlarým isyan ediyor
saçlarýmda
þimþeklerin baðrýþmasý
susun
susun diye
aðlýyorum
diz kapaðýmda
uf olmuþ
sözcüklerin

çýplak bir tepede
tek baþýna
oturmuþ beklemekteyim
ölümü
güneþ batmakta
ölüm yoktu ortada
gizlenmiþti
belli ki keyfi yoktu bu gün
karanlýk güçlerin
gel dedim balýkçý motoruna
sað olsun çýktý kayalara
aç dedim aya
þu kýrmýzý þarabý
o
zehir dedi
baktým
keskin ýslýðýnda yatan
yýlan
yazýyordu
mezarýn baþýnda
mermer taþýna
ölüm tarihini

odanýn duvarýnda
bir siluet dolaþýyordu
çok geçmeden
masum bir çocuða
dönüþtü neden sonra
her þey güzel
görünüyordu
deðil mi ki
cama
odaný taþýmýþtýn

gezinmekte vadide
benekli bir ceylan
gülümsemekte dolunay
bir çam aðacýnýn
dallarý arasýndan

kýr çiçekleri ile
mahrem yerleri örtmüþ
bakire kadýnlar
göz kýrpmaktaydý hýnzýrca

serilmekte
dünyanýn saklý güzellikleri
gözlerinin önüne
þenlendirmekte
kulaðýný
hafif bir müzik sesi
görsel bir þölen sunmakta
göz alabildiðine uzanan
gümüþsü çayýr
ve
yumuþacýk tüysü
rengârenk çiçekler
etrafa yayýlan
parfümsü kokularý
sol elim göðün
yakasýnda
sýkýþtýrýyorum
saklamasýn diye seni

kesti
danslarýný
ýrmaðýn üzerinde
su perileri
aðaçlarýn ardýndan çýkýp
dizildi kanatlý atlar
keçi ayaklý kýr tanrýsý
eðildi önünde
küçük bir kýz çocuðu
avuçlarýnda ki suyu
sundu aðzýna
tanrýçanýn emriyle

bana ne
tanrý
yerleþtirmiþti ya
seni
gözlerime

VI

yine
aniden
deðiþivermiþti her þey
savaþ sahnesi canlandý
önümde biten haritada
küçük kara parçasý
bir akarsuyun
kýyýsýndaki köyde
devleþti giderek
minicik evler
uçuverdi
evlerin damý
gözlerimin önünde
kelebek
kaçýrýyordu seni
kanatlarýnda
kolumu uzattým
badem aðaçlarý yeþerdi
evin önünde annem ayýklýyordu
taze fasulye
son anda çaktým
yumruðumu
kelebeðin ta
beynine
artýk kral bendim
içtim kana kana

sonra yýkýldý duvarlarý
tütmeye baþladý
dumanlar
biraz daha yaklaþýnca
gördüm
yerde yatan bir kadýn
ve onun yanýnda
kan gölü ortasýnda
serilmiþ
bir küçük çocuðun bedeni
açýldý
göz kapaklarý
çocuðun
gülümsedi masumca
doktor mu girdi
odaya

gözlerimde dehþet
tiz
acý çýðlýklarýný
býrakývermiþti
gecenin sessizliðine
keskin ölüm korkusu
cinayet diye fýsýldadý

VII

firari ýþýk huzmesi
duvara yapýyor
anlamdýrýlamayan
portreler
etrafta
baþsýz cesetler
topluyorum
bir bana
bir bana
kýyamam ki
sana

oda kasvetli
üstüme eðilen bir karartý
usta ellerle yapýlan
koyu renk bir sývýyla dolu
gövdeme sokuyorlar
kocaman
iðne
hafifliyorum
gövdeme
bedenime
bütün damarlarýna
yayýlan ilaçla
ve
uykunun sýcak soluðuyla
kendimi
býrakýyorum
uçurumlarýna
bulut ana
sallýyor ayaklarýnda

patika
pencere boþluðuna
uzanýrdý yatakla
ay ýþýðýnda

yürürdüm
serdiðin düþlerin üzerinde
aya doðru
ve
dönerdim
hýrpani bir düþ
kolumda
alnýmdan öptükçe
dudaklarýn
tekrar yükselirdim
gökyüzüne doðru
savurduðum küfürlerde
simit satan çocuklar

arýnýr zihnim
o
yüzünde
gülümseyen mutlulukla
dalardým uykuya

ve
devam ederdi
her gün
bu ritüel

dar düþlerimde izlediðim










gülsüm öztomurcuk/ersin baþeðmez
manavgat /20 mart 2014 18.00_izmir
yeþil düþlü þair/çaysýz_þekersiz ve bademsiz



Sosyal Medyada Paylaşın: