Yokluğunun Birinci Ayı

Ölmek fiiliyle baðdaþtýramýyorum seni.
Mezarýn hala sýcak,
Bizden uzaklaþmadýn biliyorum..
Yüreðimde bir bavul dolusu piþmanlýk var,
Ve..
Keþkelerim, sýrtýmda binlerce býçak yarasý!
Sana sarýlmadýðým,
Baþucumda otururken, dönüp öpmediðim tüm zamanlarý,
Bir annenin, çocuðunu kaybetmesi kadar,
Acý bir þekilde anýyorum..
En çokta gülüþünü özlüyorum.
Topraðýn günden güne çöküyor meleðim,
Bizim içimiz gibi týpký..
(...)

Biliyor musun?
Okumadýk günlüðünü.
Gideceðinden eminmiþcesine,
"Günlüðümü okumayýn" diye not tuttuðunu görmek,
Daha fazla acýttý, daha fazla kanattý,
Durmadan büyüyen yaramýzý..
Görsen keþke halimizi,
Herkesin yirmi üç düðümü var boðazýnda,
Ve nice özlemi..
(...)

Sanki,
Gittiðinden beri daha hýzlý dönüyor dünya.
Baksana, aramýzdan ayrýlýþýnýn birinci ayý..
Orada da zaman böyle akýyor mu meleðim?
Lütfen,
Rüyalarýma gel.
Özlüyorum seni.

-ElifAðaç
Sosyal Medyada Paylaşın: