Veda-
Gecenin karanlýðýný aydýnlatan, loþ ýþýklý sokak lambalarýnýn bulunduðu bir sokaktan geçerken, köpek görmüþ kedi misali atýyorum adýmlarýmý. Çocukluðumun en masum yýllarýný çalan insanlarýn acý çekmelerine, istemesem de þahitlik ediyorum.
’ Ýyi bir gün olabilirdi. Belki eskiye nazaran iyi, daha iyi. Kendimi kandýrmayý býrakýp hayata gözlerimi açabilirdim.. Eðer ki þartlar daha baþka olsaydý. Gözlerimi yýldýzlara çevirip bende ’ Hayat Güzeldir ’ diye baðýrabilirdim gökyüzüne doðru ’ güzel bir yazýydý, okumuþtum bir yerde. Demek ki oda benim gibiydi.
Belki de ben istemiyordum iþlerin iyi gitmesini. Oysa yarým yamalak uykunun verdiði dingilliði, her gece ayný düþüncelerle uyumayý ve kalktýðýmda yapmacýk bir ’ günaydýn’ý seviyordum.
Gerçekten seviyor muydum?
Hayýr, yine baþladým iþte. Bu bir veda mektubu olmalýydý. Konuyu saptýrdým, týpký buruþturup attýðým onca kâðýttaki diðer mektuplar gibi. Bu sefer hayatým boyunca ilk kez bir þeyi sahiplenmeliydim.
Mesela; ölümü.
Derin bir nefes almalý ve býrakmadan önce bu iþi bitirmeliydim.
Bugün daha erken kalktým, hatta uyumadým bile. Ýþlerimi çabucak hallettim sýrf ölümü bekletmemek için. Fakat þimdi yine tökezliyorum. Yarým kalsýn istemiyordum.
Elimde kalem ve vücudumda hissettiðim namlunun soðuk ucu.
Açýkçasý ben beceremedim galiba umarsýzca yaþamayý..
Mutluluðu bir çocuðun gözlerinde aramayý bilemedim.
Kuþlarýn cývýltýsýndaki o dinmez coþkuyu duyamadým.
Neyse, artýk bunlarýn bir önemi yok nasýlsa.
Þimdi, derin bir nefes almalý ve býrakmadan önce bu iþi bitirmeliyim.
-Elif Aðaç.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.