Ilık

portakal dilimliydi o aný
babam rakýda yaþýyordu
uzak yakýn yoktu
griden çok lacivert soðukluydu
ayak týrnaklarým kan rengi
ýlýk gülüþüne banarak gözyaþlarýmý...

sobada topuk yerleri dikiþli çoraplarýn
týslayan naðmeleri
ninemin içi kireçlenmiþ ibriðinin ötüþü
portakal ve elma kabuklarý okþarken
ilkgençlik kaygýlarýmý
buz tutmuþ camlarda
unutmaya can havliyle sarýldýðým
kahve rengi acýlarýmý
banarak ýlýk gözyaþlarýna...

saat kulesi kardan adam gibi üzgün
ayakkabý boyacýlarýnýn umutlarýna eþ inatla
þarký sözü kitaplarý okuyorum aðbimle
mart nisan arasý simsiyah bir bozkýr öðleni
saten donlu aðustos özlemleriyle bezgin
ve ezik yeþilden utanmadan o kýraçlýkta
sanarak ýlýk gözyaþlarýný...

arkadaþ evlerinde þehriye çorbasý içiyoruz
bazen kalýn pide arasý domates peynir ekmek
arkadaþ anneleri iplik iþçisi þiþman þefkatli
kenan evren ev hanýmlarýna dizi öncesi aparatif
tadý damakta kýsa çizgi filmlerle bitmeyen düþlerimiz
komþu kýzlarýna bitiþik balkon yeminlerinleriyle sýnýrsýz
ve bahçe musluðunda eþek arýlarýný yoldaþ
sanarak ýlýk gözyaþlarýma...

asfaltsýz anýlarýmdan aldým gül kokusuz
sesini gözyaþlarýmýn gözyaþlarýnýn sesine
rüzgar topladým rastlantýlarýndan sanrýlarýmýn
her adýmý göz kýrpýmlýk gözü dýþarda bir ömür
aniden kuþ sürüleri havalanmalarý gibi
ve aðaçlarý adamdan saymayaný saymadým
saymadým hiç birgünde kaç defa sevdiðimi
tek
ilk ve son sanarak ýlýk gözyaþlarýný
banarak hep
tek
ilk ve son ýlýk gözyaþlarýma...



kaðan iþçen...


Sosyal Medyada Paylaşın: