Mahalle Kokulu

gün alasýna tutuldum çocuk
bulut ve su köprüleri kurdum pazarlarýma
ayný yaðmurda ýslanmaktan hep korktum...

evler topraða çakýlmýþ
boþ hýrsý gibi bencilliðin
kötülüðün havasýysa yumuþuyor sokakta
geceyle tanýþmak istemeden
usta bir ömür
acemi bir ölümü kolluyor sanki...

þairin þairle farký kadar
kalsaydý sanki
düþmanlýðýmýz birbirimize
ama sen emeðimi çaldýn
kenti tabutlaþtýrdýn aþka...

yanýtý çiçekli zulmüne
þiirde bir mim koydum
gençliðime hayran gözüyle
ihtiyarlayan yeryüzünün...

aðaç kabuklarýndan
yorgan yapardý çocukluðum
kýþ sokaklarýndan düþ korunaklarý
yýkanmaktan kaçtýðýmýz
pazar günleri sadeliðinde
bir sevgide
yumak için
mahalle kokulu bir umut hükmünü...

özgürlük hep bizimleydi
komþu çaylarýnda ezberine doyamadýðýmýz
akþam sularýyla
iþ dönüþü iyimserliði de
göz gözü görmez aþkýn yanýnda...

acýlar kolladýk
hemenceciðine önce bakýþlar ekmek için
sonrasý bir ekmeðin ucunda
dünyaya da en çok bundan inandýk
þimdi bir de biliyoruz
bir yaylý çalgý
bir kalem ucu
tüm inceliðinedek
eksiksiz ayrýntýda
bölüþtük bölüþmeyi...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: