MARCUS'UN KELEBEĞİ...
Özgürlük bakire gecelerde
Bahar, kiraz aðaçlarýndaki daraðaçlarýnda sallandý
Ki henüz ölümün gölgesi yeni düþmüþken kelimelere
Gün piçliðinden kurtulmak için uyanýyordu
Derin vadinin suskunluðunda…
Soysuz asilzadelerin ellerinde kristal kadehlerde insan kanlarý
Ýçtikçe dünya sarhoþluðu düþtü kuru topraða
Merhamet bir yaðmurun eteðine gizlendi
Gizlenirken tüm mabetler ve kutsal satýrlar
Fýrtýnalarýn koynunda kaldý Tanrýlara dair tapýnak dualarý…
Taze kazýnmýþ mezarlar þehre baktý
Tüm kuzgunlar uçarken üþüyen sokaða doðru
Kýlýçlar eridi bir inzivaya çekilmiþ rahibin sözlerinde
Zýrhlý bir savaþçý kirli kýlýcýyla kesti bir kelebeðin tek kalan kanadýný…
Kan aktý suskun derin nehir
Ertesi sabah intihar ederken güneþe yüzü dönük serçeler
Son kalan bir kelebek
Ölüm tanrýçasýnýn saçýný okþadý
Biri gelip tekme salladý sehpaya avluda tüm kuþlar bir olup uçtu,
Çýðlýklar gerçeðin suskunluðunda kaldý
Bir kral sallananlarý izlerken kuleden
Kayalýklardan kendilerini Tanrýlara sundu son kalan martýlar…
Tanrýya ihanet eden kral gülümsedi nankörlüðün
Boynunda zengin oðullarýn kolyesiyle
Ve
Denizin kan oluþuna kuzgun gözlerle
Ýhanet Tanrýlara edilen yeminler kaldý
Gök Tanrý
Su Tanrý
Toprak Tanrý
Azizliðinde izledi yaratýðý kullarýný…
Çarpmak…
Merhamet…
Çarmýha gerilmek Hak adýna
Ertelendi tüm günahlar mahþer ateþi aþkýna…
Haram kýlýnmýþ bir ekmek bölündü
Adýna helal denen bir adalette
O vakit tüm tanrýlarý öldürdü kürsüdekiler
Akþam kustu(küstü) caddeler soðuktu siyah sürgünlerde
Tüm sokaklar suskundu Marcus yalýn ayak yavaþça yürürken…
“Bu yüzden Marcus durmadan yüzünü sabah aydýnlýðýyla yýkadý( bed /dua- kötü dua etmeden), sehpada düþleri, az kalmýþ kahvesindeki nefesiyle, Hak içti…Tanrý Her Þeyi Görür ve Duyar…Sen Tanrý’dan kendi yaptýklarýn için ne kadar kaçabilirsin ki…” dedi son ölen bir kelebek…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.