Leyli

Yaðmur yaðýyordu þehre gece yarýsý
Umudu denizlere sürüklüyordu
Bir aðacýn altýnda üþürken ben
Mevsim sonbahardý, aylardan Eylül
Bu mevsimde hasta aþklar ölürmüþ leyli

Karýncalarýn bile yuvasý vardý
Sarýlmýþtý gökyüzü yere sýkýca
Bir gölge küçük adýmlarla geçti yanýmdan
Anladým kaybettiðimi cismimi
Anladým unutmuþtun ismimi leyli

Görmedin; avuçlarýmda coþtu deniz
Þehir sýrýlsýklamdý görmedin
Nereye baksam orada mezar taþým
Kýmýl kýmýldý içimde bütün geçmiþ
Caným acýyordu, anlamýyordun leyli

Hava aydýnlanacak
Gözlerin görünecekti yabancý yüzlerde
Aþk ölürken susamýyordum leyli
Bedenim bir yerde, ruhum bir yerde
Parçalanýyordum

Mevsim sonbahardý aylardan Eylül
Bu mevsimde hasta aþklar ölürmüþ leyli
Þehir o yüzden garip mezarlýðý
O yüzden aðaçlar çaresiz, yapraklar nalandý
Sen bir düþün koynunda oyalanýrken
Üzeri açýldý ve öldü sevda
Burnumda kalbimin yanýk kokusu
Ýçimde vefasýzlýðýn tortusu
Aðladým leyli; duymadýn

Sosyal Medyada Paylaşın: