ÇOCUKLAR ÜŞÜYOR YÜREĞİMDE

Yaþama aldýrmazlarýn
Çocuklara düþürdüðü zulümlerden,

Hayata sevdalanýþým
Hýçkýrýðýmda düðümlenmiþ,
Eski zamanlarý yeniden taþýyor gözlerime.

Artýk ;
Yeni zamanlarý düþlerimden çýkarýp,
Bu güzel hayata yerleþtirecek,
O gücü bulamýyorum kendimden.

Sevginin yataklarýna yayýlmýþ bebeklerin,
Dudaklarýn da þimdi

Yakýp yýkýlan insanlýðýn
Boðulmuþ yürekleri atýyor.

Ey ! beni bu yalancý baharýn
Ortasýna yerleþtirip
Duygularýmý nefsime tekmeleten
Büyük güc,

Ayaklarýmýn altýnda akýp giden
Bu ölenlerin yurduna
Hangi piþmanlýklarý mý tanýtacaksýn,

Ve kimlerin ellerinde
Beni yakan tanýtýmsýz kuþkulara
Meze edeceksin ömrümü,

Ve kimlerin teninde soluðum
Týkanýp, kirlenecek

Þeytanýn ayartýsýyla,
Bu sahiplenmeye çalýþtýðým ruh.

Anladým !

Biteri yok bu kin ve nefret duygusunun

Beyinlerde ant içmiþ
Kabusun örtüsü hiç düþmeyecek

Ve sözünü tutacak ölüm.


Ve analarýn sevgi dolu umutlarýna
Siyah çelenkler býrakýlýrken

Ben bu gözlerimden davacýyým
Bebekler böyle ölümlere mecbur edilirken.

Çocuklar daima üþüyecek yüreðimde
Vaktini bilemediðim
Kurþunlarla bölüþülürken.







Sosyal Medyada Paylaşın: