Kopup giden bir fýrtýna Çýldýrmýþ adeta gökyüzü Hiç olmadýðý kadar isyanlarda. Hükmederken insan denen vefasýza Ve hýnca hýnç kaynamaktayken dünya.
Ýsyan ve evren Yaðmur ve insan Ýnsan ve yaþattýðý þiddet. Ne aþk ne vefa ne de minnet Sadece kin ve hüzün Ve bir o kadar nefret Ýzdüþümündeyken gönlün.
Soluk benizli bir yeryüzü Ýþgalinde o ebedi isyanýn Çoktan yitip gitmiþ masumiyet Unutulmuþ kalplerdeki boþluk. Sayýsýz masum çocuk ve kadýn Dile gelse neler kopar baðrýndan.
Düzenek tutarsýz, Yýlgýn ve istikrarsýz. Deminde acýlar Derinlerden yakar. Can borcu Yaradan’a baki Kavuþulasý günler düþler ötesi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.