Ben bir gece üþümüþ Yüreðine kadar gelmiþ Pencerene konmuþtum yar Gördüðün halde beni içeri almamýþ Titreyen bedenimi fani bir kalbe býrakmýþ Pencerende o gün beni öldürmüþtün yar.
Gözlerinin perdesinde süslü bir boncuk tanesiyken Sen keyf-i alâya teslim olmuþ, Arþ-ý alâya meydan okumuþtun yar. Bütün fani bedenler sana mezar olsun diye, Kendimi ruhani bir aþka gömdüm yar Þimdi ben þefkatinden mahrum kaldým ya, Görki artýk sen de ruhani aþktan üstün deðilsin artýk yar. Varsýn iþitmiyeyim sesini, Varsýn dokunmayayým o kadife tenine, Varsýn bakmayayým o hayat dolu gözlerine, Bir yer var ki göðüs kafesim de, O bana yeter de artar bile yar.
Cansel Iþýk /Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.