ben en çok bensizliði sevdim seninle doluyken
duvarlarýn sen olmasýný
güneþin sen açmasýný
ve yaðmurun sen yaðmasýný
hilkat garibanlarý gibi
sen baktým her yere
ve sen koktum buram buram sensizliðimle
sessizliðinde dolaþabilirsin bir þehrin
ve çok sesliliðinde infilak edebilirsin
bir þehir içinde sevgilin varken
çok þeyler anlatabilir
ve yokluðunda sevgilinin
hiçliði çaðýrabilir
kýrýk kaldýrým taþlarýný kaldýrdýðýnda
altýnda yüzü belirebilir hiç yoktan
ve denizi izlerken
ansýzýn gözlerini doðurabilir dalgalar
gözlerinin derinliðinde boðulabilirsin sevgilinin
ve hatta deniz tutabilir
bir þehir yok þeyler anlatabilir
yýðýlabilir insanýn üstüne apansýz
soluksuz býrakabilir
bir mezarlýk sessizliðinde
ürkek gölgemden medet beklerken
daðlar devriliyor üstüme
baþýmý göðsün diye yasladýðým kaldýrým taþý
iç çekiyor derinden
yokluðunun altýnda eziliyorum
duyuyor musun?
Sevgili Deniz Pýnar’a seslendirme için çok teþekkür ederim...
Sev_tap