her hakkı mahfuz dilâzürde bir intihar..
I/
deðme gün dalýnda onca üzgün
neye yarar zirüzeber çýðlýðý
onulmaz yarasýyla çaresaz bîcanýn
ateþ mavim yârim sevgilim
elleri koynunda kaç âh’dýr bir kadýn
bilemedin mi nere gitse nasýl vatansýz
ne etse düþleri ceset
boynunda hiçliðinin yaftasýyla
ayný göðün çocuklarýydýk hani biz
kalp kalbe örülmüþ ayný ruha sahip
birer Tanrý çiçeði mýsraydýk ömrü þiir kýlan
beraber yürüyecektik aþk adým baharda ve kýþta
unuttun mu yoksa deli balým
ayný anda ölecektik
kýr süslenmiþ saçlarýmýzla
üstümüze ansýzýn gül yaðan asude bi’ akþam
içimiz dýþýmýz gül dudak dudaða
ahh! peki niye
deðilse yalan beni asla senimsiz koymayacaðýn
yokluðunun kör kuyularýnda yalým yas içinde
býrakmayacaðýn yaþayan ölüden farksýz
öyleyse ne menem vazgeçiþtir
nasýl muharrik hicran bu devasa
zaptedemem daða taþa çarpan yüreðimi
dayanýlýr mý kan köpük böyle
yaþar mýydým sandýn yalnýzlýðýnýn ýssýzýnda
cinnet boyu cinnetle beynim iflas
ciðerim orta yerinden kesik
sen ki
geçip gitmeyecektin bizden
eyy! Allah’ý Allah’ým olan yâr
olur muydum zannettin fimâba’d iflâh
söylesene neyinim ben
evet gözüm göl göl
yapraðýma düþürdüðün hazanla
artýk þu fâni ömrümün ne hükmü var
ömrüm ki zaten
ne sahi tepeden týrnaða ne masal
fakat bu bir intihar
belki de sana giden yolun baþlangýcý
baþka da sebep aranmasýn
zira sen beni tanýrsýn
gayrý ne dersen de
istersen affetme lâkin
yapamadým yapamazdým
caným eyy! caným yâr
þerha þerha kalbimle sürgit periþan
vaziyetim zifirî dip
ve bin beter ölmekten yaþayamazdým ki
cangüdâz gam içinde
...
II/
sustun da
caný sýyrýldý kelimelerin parmak uçlarýndan
söylesene hangi kitapta yazýyordu bu
hüzün üfledi þehrin gözleri
yandý nefesi ayakta tutan kuþlar
yandý toprak yandý su
kýyametti dehþetti yandým amma ne yandým
gece bildi gündüz
görmedin yittim baþka
anlayamazdý o kahrolasý âný hiç kimseler
sustun da
maksadý alýndý elinden hayatýn
silindi dîdegânýmýn feri
sokaklarýna çýkmaz yol levhalarý taktý Ýstanbul
dokundu bencileyin naçar kalana
soramadým neden ah! neden
derin nevha mateme büründü tabiat
simsiyah bilinmeze mührünü vurdu
iki yakayý birleþtiren ýþýklý düðme köprüler
söyle bundan böyle
kim inandýrýr beni mutlu sonlara
artýk gelmemek üzere
halatý çözülmüþ uzaklaþýrken limandan
o sefer yorgunu gemiler
sustun da
yaþamak kýrýldý omurgasýndan
henüz þiirin memesindeyken vuruldu karanfil
lehçesi sükût baðladý kalemlerin
yerle yeksan oldu salkým söðüt
kahrýmýn meydanýnda yüreðimi kaç sýnadý kaç
yaðlý urgan yelkovanla ustura akrep iþkenceler
aðlamak benimdi öteden beri
hatýrla
sen hep gül isterdim âlemârâ kahkahanla
ki hep bu sebepten sahibiydim bütün mendillerin
sustun da
sürüldüm kendimden makhûr
çürüdü giryânýmdan kök damar
bildiðim sadece seni çok sevdiðimdi ve hâlâ
haklýsýn derinleþti yüzümde çizgiler
yüzüm dedimse içimin aynasý oyy! baðrým
zindan yýkým elemin anayurdu
hatmetmiþ adýmý peþin sýra keder
ancak buraya kadar
yeter yeter
Allahaþkýna yetmesin mi daha
göçmüþ ümidim meserretim
kaybolmuþ gerçeðim
yeter
evet evet doðrudur
güzel yârim sevdiðim Tanrý çiçeðim
elleri koynunda âh kaç âh
ve boynunda hiçliðinin yaftasýyla
gözlerinin ormanýndan
yanaklarýna su taþýyan kadýnýnýn
hasret tüten intihar þiiridir bu
ister þimdi
bülbülün türküsü gibi dinlesin garip anam
isterse
yaksýn ardýmdan tüm yosunlu sözlerimi arslan babam
varsýn okunmasýn selâm
eþ dost kýlmasýn namazýmý
sen de beni affetme istersen
ama yaþayamazdým ki nefesinsiz
sen ki en iyi tanýyandýn beni
öyle deðil mi
hâsýlý kelâm canaðýzlým
kocaman þair telkiniydi Nazým’ýn
Piraye’sini tesellisiydi
" yaþarsýn karýcýðým
kara bir duman gibi daðýlýr hatýram rüzgârda
yaþarsýn kalbimin kýzýl saçlý bacýsý
en fazla bir yýl sürer
yirminci asýrlarda
ölüm acýsý" diye mektubunda söylediði
/ burada tam da burada
"acaba " demek geçti içimden de
dedim bile
"hey gidi Piraye!
acep senin mavi gözlü devin yanýlýr mýydý hiç
fakat yanýldý
yaram yeni deðil
ve bin yýllar oldu dizlerimin baðý çözüleli
ancak o melûn acýya gark olduðum ân kadar
geberiyorum ýzdýraptan be!
gittikçe çogalýyor kaburgalarýmýn aðrýsý
eksilmiyor þakaklarýmdan yýldýrýmlar
çok caným yanýyor Piraye
kaldý ki bundan sana neyse" /
sevgilim güveyim her þeyim
öyle zannediyorum deðil eminim
Nazým’ý anlamak dað gibi ustalýk iþi
yer gök derya hazinesi
yedi kýta on iklim
akýl ve yürek meselesi
gel gelelim
þu benim kafatasým içinde
az sayýdaki gri hücrelerimle
sinemin beher zerresi demesin mi
desin desin
düþünsene
meselâ yani
en fazla bir yýl sürseydi ölüm acýsý
bugün milenyumun on dördünde bile
alýþýlýp da can içre yoldaþýn yokluðuna
yaþansaydý þayet kolsuz kanatsýz
yaþanabilseydi eðer kalbine âfitâb olansýz
emin ol yeminle
yeryüzü cehenneminde
mumla aransa bulunamazdý sanýrým bir can dahi
acýdan sehîm hâli ve yegâne sevdasýyla
yârine kavuþmak adýna cânnisâr
sonra..
sonrasý yok
utansýn ölüm
istemem baþka þey
aðlamasýn bi’daha aðlamasýn sonsuza deðin
yediveren topraðýnda gülsün aþk
- heyy!
Allahaýsmaladýk hüzünÝstanbul
merhaba þahanem merhaba
ben geldim bak ben iþte Ay sarýn
demeyecek misin "nihayet
hoþ geldin meleðim merhaba
.
.
.
Sevinç USLU
(Ocak-iki bin on dört / Zürich )
"
her daim gurur duyup inanýlmaz takdir etiðim
benim için kocaman bir aile çatýsý niteliðinde olan kýymetli Edebiyat Defteri’me
sn. Edebiyat Defteri Yönetimi ve Seçki Kurulu’nun deðerli ustalarýna
þiire kalbini adamýþ tüm güzel insanlarla beni yeniden buluþturup
selamlaþmanýn sýcaklýðýný yaþattýklarý ve
sayfamdaki naçizane iç dökümümü güne layýk gördüp onurlandýrdýklarý için
minnetle teþekkür ediyor
yürekten sevgi ve saygýlarýmý sunuyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.