Sözcüklere boðuyorum dünyayý, zaman kirleniyor avuçlarýmda yeniden baþlamak için çok geç. Aldýrma giden zamana, kalamadýn gönlümün bir kenarýnda, sýðmadý iþte bir yüreðe iki sevda odamýn penceresinde iplik iplik esen rüzgar içimde esiyor þimdi... Dýþarda kar, buz gibi ayaz içimde fýrtýnalar/ kaçýyorum bu gece bu þehirden terkediyorum istanbul seni.. Koymadý sözlerim / dokunmadý yüreðine.. Sýska yüzlü insanlar, kelepçeli bilekler / çekilen onca emekler.! Yok say.! hepsini ve sil... Elveda istanbul..
Garip bir boþluktayým kocaman vee karanlýk ipsiz kuyular, ipsiz ve dipsiz.. intihar tetiðinde ellerim / aðýr vurmada kalbim, sevdanýn kapýlarýný çýnlatarak bu þehri terkedeceðim.. Belki birkaç hatýra kalýrsa benden sana, iyi bak ona, (sakla) benden bir iz (hatýra sana) istanbul bana aðla.! sensiz ölmek zamaný þimdi..! Sosyal Medyada Paylaşın:
Asi Rüzgar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.