o henüz on dördünde taze çiçek fidaný çocuðumuzu büyütemedik ellerimizde biz istemesek de büyüdü acýlarýmýz aðýr aðýr geldik dünden bu günlere
elinde ekmek vardý berkinin gözlerinde gülücük vuruldu birden önce ekmeði düþtü ve gülücükleri sonra savruldu yerlerde
o þimdi solgun bir çiçek
siz bilir misiniz efendiler çiçeklerimiz düþtükçe dahada artar bizim gücümüz þimdi gücümüz ellerimizde
ve biz çiçeklerimiz için savaþýp ölürüz tuz basarak yürürüz yaralarýmýzýn üstüne yine de düþmez yüzümüz yere gem vuramayýz isyanýmýza, öfkemize, kinimize artýk basýlmasýn fidanlarýmýzýn üstüne üstüne
siz bilir misiniz buralarý þimdilerde renkli çiçek tarlasý geçit vermeyiz puþta, aymaza, düzen baza bu topraklar bizim efendiler biz bir ölür fakat bin doðarýz yaþadýðýmýz gönüllerde
Ýhsan Çaybaþý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsan45 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.