,.......

ey sevgili!
hayatýn içinden geçerken kaybolurduk seninle
para vermeden gelecekler satýn alýr
geçmiþi ne güzel yerdik
ekmek arasý peynirle



gençliðimin o güzel günleri...
nerdesin
ey güzel sevgili?



þimdi mevsim yine sonbahar
yýllar önce yine bir sonbaharda
yerde sararan çýnar yapraklarý
çýtkýrýldým seslerinde bir çat kapý
üzerine basarak gelirdik yapraklarýn
sarý bir sonbaharda bu hatýra ormanýna



kýrk yýllýk hatýr içindi belki
üç yudumluk kahveler içilirdi
telvesinde bulurdum gözlerinin rengini
sen kahve içerdin, bakýþlarýn bana kalýrdý
fincanlar kapatýlýr
üç beþ cümlelik fal dolu sohbetlere dalýnýrdý



gönlümüze hep ay doðardý nedense
kiremitleri gerçekte kahverengi
panjurlarý kýrmýzý olmayan bir ev
kahvenin rengi bir dünyada
o küçücük kalbimizden
o küçücük fincana nasýl da bakýlýrdý



oysa ne güzel, ne mutlu
ve de
ne büyük hayallerin peþinden koþardýk
dört vadeye gelecekler biçilirdi
birisi kapalý iki yol çýkardý bahtýmýza
çýkan yoldan gideceðini bilemezdim ki...



gençliðimin o güzel günleri...
nerdesin
ey güzel sevgili?



þimdi yine bir sonbaharda
ömrümün sonbaharýnda
üzerine basarak geldiðim bu yerde
düþünceme yansýmýþ sararan çýnar yapraklarý



bir fincan kahve için el salladým
fal bakmadan eski günlerime
ve senli düþüncelerime...
hayatý gezerken öylesine
geçmiþin çürüyen bu derinliðinde.




Sosyal Medyada Paylaşın: