,,.....,,

rüzgarý arkana alýp da gidiþin deðildi
hani o içimi son kez yakan
küllerinle savrulduðum da anladým
gri bir dünyaydý artýk elimde duran
her gün biraz daha karmaþýk
ve her gün biraz daha kararan



þimdi yokluðunun ince yolundayým
gözlerimde hep o ilk bakýþ
elimde bozulmuþ pusulam
içimde boþ bir çerçeve
küllerim de yüz bin yangýn
parmaklarýmdan düþer ölü kelebekler
bilinmezin ortasýnda
karanlýðýn koynunda kayboluþlarým



ömür denen o çizgide
yaþattýðým tek kavram
sevdadan siyaha
siyahtan aþka uzanan
sensizlik bende eþittir sýfýr
elde kalan yalnýz bir adam
çarpý bir yalnýz adam,
çarpýlan yalnýz bir adam...



Ýhsan ÇAYBAÞI


Sosyal Medyada Paylaşın: