gel(me)

hicranýna kurulu salýncaðýmda
baharý unutmuþ bahçemi yaþýyorum
güneþte kavrulan umutlarýmý
aþk diye baðrýma basýyorum

gelmeni ise hiç mi hiç istemiyorum
nasýlsa böylede seni yaþýyorum
alýnan her ekmekten bir dilim kesip
sevdiðin peynire ikram ediyorum

yaþadýðýmýz akþamlardan kalma
o istanbul sefalarýný
bir tepesinde demli duygularýmla
seyre dalýp yudumluyorum

hem adýmlarýmýn sana telaþý kalmadý
onlarda özgür kuþlar gibi
dilediði yerde yuva kurup
sana þiir yazýyorum

anlayacaðýn seni sensiz daha iyi yaþýyorum
belki hasret acýsýndan yaþ döküyorum
ve gecelere uyku unutkaný dalýyorum
lakin sýrf bu yüzden seni duygularýmda gezdiriyorum

bir gün nefrete tabi sözlere boðup
ertesinde aþkýn saflýðýnda affediyorum
gidiþinin kaybýna kendimi kah rediyorum sanma
ve emin ol seni senden daha iyi yaþýyorum

mesela hiç üþüme diye
kapý pencere açmadan ýsýtýyorum odayý
ve senin þarkýlarýný çalýyorum
sevdiðin çayý ise ocakta eksik tutmuyorum

her geçen gün ise daha net anlýyorum
varlýðýnýn meþk yokluðunun aþk olduðunu
iþte bu yüzden gelmeni hiç istemiyorum
ben aþkýnla mesut bir halde yaþlanýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: