Sessizliðin mekanýdýr karanlýk bilemezsin, Elinden bütün çareler alýnmýþ çaresiz kalmýþsýndýr anlayamazsýn.. Dar dediðin sokaklar sýðýnabileceðin tek adresin olmuþken, Sen iþlek caddelerin vazgeçilmezi olmuþsun göremezsin.. Kalbinde yeþermesine izin verdiðin sevgi tohumlarý seni terk ederken, Sen baþka kalplerde bir oyun olmuþsun hissedemezsin..
Sonbaharý hiç sevmesen de terk ediliþler yüzünden, En güzel mevsimdir sonbahar bilemezsin.. Bir sonu vardýr elbet baharýn bir de baþlangýcý, düþünemezsin.. Boynunu bükmüþ sümbül sana, küsmüþ doða inanamazsýn.. Yýllara meydan okurken yalnýzlýðýn çaresiz kalýþýna yanarsýn, aðlarsýn.. Yine de muhtaçsýn mevsimlerin sonuna..! Sonbahar’ýna..! Emre Haliloðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
EmreHaliloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.