Taþ kesilmiþim ben. Buzdan soðuk ve de hareketsizim. Baþým önümde geçmiþe doðru dalgýn yol almaktayým. Hareketsiz, Sessiz, ve’ de dalgýn. Hem de ben, bu gün uykuda gezer gibiyim..
Caným yanýyor. Geçmiþten bir çok þeyleri hatýrladýkça. Ve, Yüreðime bir sýkýntý çöküyor, garipleþiyorum. Sonra kaderime ve kendime küfrediyorum içim yandýkça. Birþeyleri düþündükçe. Aðlamaklý bir hal alýyorum ben, Kirpiklerimde iki damla yaþý gördükçe. Sabrediyorum yine’ de ben, çatlamayan sabýr taþý gibi Üzgün, üzgün düþünürken.
Caným yanýyor. Gözlerimin önüne dökülen yaþanmýþlardan. Ve sonra, Geçmiþ yýllardan mevsimlerden kýþ, bahar yazlardan. Ah diyorum, bir iç çekiyorum derinden. Dalgýn, dalgýn. Ömrümün son baharýnda.
Caným yanýyor. Günahlarýmdan bilip’ de, yapamadýklarýmdan, Düþündükçe. Hatalarým günahlarým gözlerimin önüne döküldükçe. Kahroluyorum ben, Kendimi geçmiþimin içine gömdükçe.. Bedenim ter döküyor sonra, Beni ben yapan, hatalarýmý, yaþanmýþlarýmý düþündükçe.
Caným yanýyor. Cevap ararken, içimdeki sorulara. Ve ben, Düþünüyorum kara,kara. Bir derman olamadan ölen anamý ve babamý düþünürken. Ýçime yüreðime akýtýyorum derdimi ve gözyaþlarýmý, Çabuk geçen ömrümün son baharýnda, Geçmiþi andýkça.
06 Mart 2014 Ahmet Yüksel Þanlýer
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.