İçiyorum Ölümü

Kýrmýzý bir karanfil bandým ki gözyaþlarýma
Aþk þarabýný damýttý toprak yýllardan
Atýn rüzgârýna saklanýp gittiðin bir gün
Yalýn nal vuruþlarýnda ben ezildim toprak gibi
Ve kýrýlmýþ bir dal gibiydi gururum

Ýçiyorum tuz rengi suyunu kan tadýnda
Kanatlarýna kokunu doldurup getirdiðinde rüzgâr
Dönüyorum kapý eþiðime sýratýndan aþkýn
Özlemin yakýyor buram buram dumanýn tütünce
Gözlerinde demlenip içtiðim çay kadarsýn

Düþ/üyorum sensiz bedenimin kirli günahlarýnda
Sevgimi býrakýyorum dönüþte hakka yürüdüðüm gün
Eskici bile almaya tenezzül etmezken gölgeni
Oysa bak sana nasýl tahammül edebiliyorum
Hasret baþladýðýnda tüm istasyonlar býcak sýrtýyken bize
Med ceziri oynuyoruz giriþlerinde acýyla her istasyonun

Yine kayýplarda sol y/anlarým gülüþlerime inat
An/kara’nýn eteklerine serpilmiþ be/yaza has
Tan yeri kýzýllýðýyla eþ/deþ bir vakitte yüreðim
Dost ki muhabettine aç omuzlarýna hasret baþým
Döküntü gölgemi toplamaya cesaretsiz avuçlarým


Niyetsiz yapraktan düþen bir damla yaþý içiyorum
Hiroþimada ölüyorum sen çýðlýklarýndayken çocuklarýn
Ve içimde g/öç duygusu kamçýlanýyor zamandan egoistçe
Arafta olmak derdine çaremi ölümüm kollarýmdayken
Belki çayýma katýk sigarama ortak oluþunu özlüyorum
Belkide atýksýn yüreðimden kadavra niyetine kimbilir


Sosyal Medyada Paylaşın: