"çiçekli bahçemin katil bahçývaný"diye baðýrdý kadýn
adam irkilerek baktý kadýna
"bütün çiçeklerimi kesip yok ettin" diye
devam etti kadýn kýzgýn bir sesle
adam ürkek bir tavýrla
zoraki cevap verebildi
"ben sadece daha çok çiçek açsýnlar
yaþasýnlar diye didindim
ölmesinler diye kestim onlarý"
arýlar semah dönebilir en sevdiði çiçeðin etrafýnda
sen öfkeni gömerken topraða
namerdin mermisi delip geçebilir ciðerini
hayata nasýl bakarsan
öyle görürsün biraz da...
ikimiz de biliyoruz
hiç bir þey eskisi gibi olmayacak sevgili
çocuk gözlerimle bakamayacaðým sana
ve anne ellerimle tutamayacaðým ellerini
bir çift kýrmýzý pabuca küs çocukluðumun küslüðü
bir çift mavi misketten gözlerinde asýlý kalacak...
uçurtmalar uçuramadýðým gök/yüzünde
sevdam da kanatlanýp uçamayacak
tanýmadýðým kuþlarýn dilinden
þarkýlar söyleyemeyecek dilim
ve memleketim bildiðim gözlerine
sýðýnamayacaðým artýk...
her þeyin bittiði gibi
bir sevda da bitebilir sevdiðim
ben içimin maviliklerinden yol açarken sana
sen sýnýrsýz lacivertliklerde kaybolmayý
seçebilirsin mesela...
liseli sevinçlerimizi ve telaþlarýmýzý
olgunlukla söylenmiþ
iki çift mantýklý söze deðiþebiliriz
geçmiþimize öykünüp
geleceðimiz için timsah gözyaþlarý dökebiliriz
savaþlarý sadece televizyondan takip ederken
kendimiz için bile
mücadele edemeyebiliriz...
insan olsak bile
hayvani güdülerimizle
yorgunluðumuza
egolarýmýza
ve hayata yenik düþebiliriz...
biliyorum
artýk babam gibi koruyamayacaksýn beni
kocam gibi sahiplenemeyeceksin
ve kardeþim gibi
yaren olamayacaksýn dertlerime
hiç bir þey eskisi gibi olmayacak sevgili...
bak
öncesinde doludizgin fýrtýnalarla gelmiþtim sana
þimdi içine içine aðlayan
sessiz yaðmurlarla yaðýyorum yokluðuna
ve
sen de biliyorsun
hiç bir þey eskisi gibi olmayacak sevgili...
...