TEKRAR
ah annem!
ah babam!
unuttunuz mu
çocuğum ben
beklemeyin benden büyük işler
görün artık beni
çiçek gibi soluyorum
içime akıyor gözyaşlarım
boğuluyorum
kulaklarımı kapasam da
duyuyorum
sesiniz korkutuyor beni
sanmayın ki uyuyorum
sormasın sakın hiç kimse
annen mi baban mı
sizden nasıl vazgeçerim
çocuğum ben
yalnızca sevilmek isterim
inin artık omuzlarımdan
yüküm çok ağır
çocuğum ben sizi taşıyamam
ekmeğim aşım gelse de önüme
ben sevgisiz yaşayamam
ya büyüyün artık
anne baba olun
ya da ayrı ayrı yerlerde
ikiniz de mutlu olun
istiyorum
artık incitmeyin birbirinizi
üzülüyorum
ayrı evlerde olsak da
artık daha huzurluyum
boşanmak ayıp değilse de
sevimsiz bir şey biliyorum
çocuk değilim artık
sayenizde ışık hızıyla büyüdüm
hiç bir şey eskisi gibi olmayacak
biliyorum
içim kan ağlasa da gülüyorum
çığlığım sessiz ve reksiz
avazım cüce kaldı
yırtıcı bir el olamadı ellerim
söküp atamadı boğazıma düğümlenen hıçkırıkları
boğum boğum ur oldu yüreğime
uç verdi
taş oldu gözbebeklerimde
gözyaşı olup akamadı
ağlamalarım içime aktı anne
sevmelerim gibi
içime kök saldı umutlarım
zehrini hep dibine saldı
kendi kendini yaktı annem
kuruttu tüm bulutları
aldırma annem alışkınım ben içime ağlamaya
gıcırdayan dişlerim nisyanda
uykularım bölünse de kabuslarla
alıştım artık alışmak en kolayı
zor olan
aynaları
maviye boyamak
bir yıldız kaydı
işte bir daha
bir daha
bir ses duyuyorum gece zifiri karanlıkta
müjde asude sıra sen de
üzülmeyeceksin bir daha
bu seste ne kim bu konuşan
bir muştu mu
yüreğime fısıldanan
tam da ihtiyacım olan
hayal de olsa
serap ta olsa
bir ses anne
bir ses ver bana
o diyar güzel mi anne
acıların
dindi değil mi
söyle anne sen misin beni çağıran
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.