UVERTÜR SESLENİŞ

Bölüþüyor beni zaman

habire yazýlan kaðýtlarda

þiir savruk bir saat

o tutumsuz koltuðun kollarýndan alarak

anýlarýmý asýyorum

zihnimin en tuhaf düþünüz tarzýna...

kurur su gülmez güller

gider bedenimin yeþili

gider kýzarak kan kýpkýrmýzý

güller sakatlanýr

ayaklarým durur gitmekten

güller sayýklar ýþýðý

zayýf kahverengiyle ýslanýr,

parçalanýr üstümde güller.

küçük bir çocuktur korkunca

aynayla bölünen uykuda

çömez bir rüyadýr asýl

uzar kayýplarým

gözbebeklerimde eski bir korku

bir kaygý gecesi

kendi iç örgülerimde yitiþ

belkemiksiz güvence içinde


savurur öksüz akþamlara

çizer sensiz yerinde suretini

yüzü kýrýlmýþ bir mevsimde

sana bölünürüm her sabah...

C/D




Sosyal Medyada Paylaşın: