Vitray bir tablo duvarýmda laleler Kumaþlarýn gözümüzü boyadýðý bir akþam Baþýmýn etrafýnda uçuþuyor nesneler Ellerimde köpük köpük bakýþlarýnýn izi Kelebekler ilk defa dizlerini dövüyor Yaðmurdan kalan bir bulut karþýma oturuyor Anlatýyor kýrk yamalý ismindeki o gizi...
Dimaðýmda kuruyor cümlesi gerçeklerin Kucaðýnda merakýn Saklandýðýn yerden dinliyorsun bizi Seni o durduðun yer inan her gün sevecek Kokundan tanýyorum biliyorum geçecek Arkasýndaki sensin kahve tekli koltuðun Çünkü acý kokuyor senin soðuk yokluðun
Kendine iyi bak deyip gittiðin akþam üstü Topladýðým otlardan sana yaptýðým tütsü Nefesime dolarken aðýr aðýr dumaný Ýsyan bayraðý açtým Ve Tanrým bana küstü...
Uzun köprü içimize yolculuðumuzun þahidi Ayak seslerimiz ile sallanýr Sandalye hikayesi seninle yalan oldu Kýrýldýkça gözlerin baktýðýn cam ardýnda... Ve duygularýn sakattý uzun yýllardan beri Bende ki fazlalýðý taþýmadý omuzlar Dev bir kadýnýn saçlarý kadar güçlü Hoyrat daðlarýn hoyrat çiçeðiyim ben aslýnda Bakýþlarýmda ki asiliði silen bir kedinin gözleriyle bakýyorum þimdi aynalara Aþk diyorum Susuyorum...
Çekmece gibi çekiyorum kalbimi Titrek ellerimin ne aradýðýný bilmeden Asabiyet oturuyor dilime Gözlerimden çýkýyor kedi miyavlayarak Hoyrat daðlarýn yabani gülü geliyor geri Ve anlýyor senden önce kendisini kaybettiðini
Yer ve gök Fýrtýnanýn saçlarýmdaki dans ediþine tutkundur Sükuneti vardýr benim gözlerimin Yaðmurlarý dindiren Aðaçlar benim fýsýltým ile sallarlar dallarýný Çiçeklerin yapraklarý nefesimle titrer Öper bülbül dudaklarýmdan Gül kýskanýr arkamdan Ayaklarýmla dokunduðumda Mavileþen sulardan Orkestra balýklar çýkar uzak deniz diyarlarýndan Ruhumun içindeki þenliðin benzeri yoktur benim Hani o filmde diyor ya Eylül Aþýk olmak için fazla neþeliyim ben... Bende öyle bir kadýndým iþte Senden önce bir ben vardý elimde Þimdi nazlý bir menekþenin narin yapraklarýna bakýyorum Aynalarým aðlýyor ben susuyorum...
Yitik bir sevda kaldý daðlarýmýn deþilmiþ baðrýnda Kan sýzdý yamaçlarýndan aþaðý Kýrmýzý topraklar ondandýr ondan Derin bir yaranýn tünellerini açtýn sol yanýmda Yeþiline karýþan gözyaþlarýmýn buðusu duruyor ufukta Hangi gün ýþýðýna aldanýr artýk çiçekler? Hangi sevdanýn uðruna gökyüzünden düþer cemreler?
Küçük kýzýn yüzündeki turuncu çiller gülmeyecek artýk Tersine dönen hayatýn düzünü göremeyecek büyüyen bebekler Çoðalan masallarýn mutsuz sonlarý ile küseceðiz elmalara Çünkü baþýmýza bir tane bile düþmeyecek Kimse kerevetine çýkamayacak bundan böyle Biz eremediðimiz den muradýmýza Zincirlere baðladýk bütün yürekleri Bir büyüydü bu sevgilim Asla bozulamayacak...
Ve ben hoyrat daðlarýn yabani otu, gülü fark etmez... Rüzgarla deli kavgamýn ortasýnda Aniden yakaladýn saçlarýmdan Kestaneyi öptün her bir telinde Silinmeyecek dudaklarýndan
Git ve kollarýn için nazlý bir menekþe bul kendine Diline doladýðýn o yalanlarý seveyim! Senin beni sevememen Senin yürek meselendi sevgilim...!
.....................................
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLDEN KIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.