İnindeyken Kimsesizliğin

Desturum sevgi oldu hep,
Yürürken O’nun yolunda.
Üstüme alýnmadým sitemi, nefreti
Yana yakýla aðlasam da.

Bir dilekti benimki
Belki bir çýrpýnýþ,
Sadece ermekti o mertebeye
Kul olmanýn hakkýyla.

Birer birer soldu çiçekler
Çok sevmiþtim oysa
Ve boyunlarýný büktüler teker teker
Kýzgýn güneþti belki de canlarýný yakan.

Ne fýrtýnalar bitti ne kasýrgalar
Islanýrken Hakkýn rahmetinde,
Ellerim boþ kalsa da
Sýðýndým O’nun gölgesine.

Usul usul çekip gitti dostlar
Yalanlarýnýn yanýna varlýklarýný katýk yaptýlar.
Ezeli bir düþmanmýþçasýna
Canýmdan can kopardýlar.

Dikenleri batarken gülün
Fýsýldarken kulaðýma adýmý hüzün,
Can çekiþmekte duygular
Ýnindeyken kimsesizliðin.

Sosyal Medyada Paylaşın: