Kim bilebilmiþ ki; sen bileceksin deðerini... Kendine ettiðin en masum ihanet; büyümek, çabuk büyümek, hemen büyümek arzusu. Masumun arzusu duadýr, kabul olunur. Depremlerle belirir, ýslak ve sancýlý rüyalarýn þaþýrmýþlýðýn paydasýnda varolmasý... O halin; sudan çýkmýþ balýðýnkinden beterdi...
Ve bu günler... Gece, mezarlýktan geçerken dudaðýndan dökülen ýslýðýn, sevimli ve saçma gelmesi hüzünle gülümsetir seni kendine... Týnýsý tanýdýk olan ama bir türlü hatýra gelmeyen notasý kayýp bir masal þarkýsýna benzeyen o yýllarý anýmsar ve özlersin... Kaf daðýnýn ardýnda olduðu bilinse; her kim olsa, bir yol bulup giderdi...
Ama heyhat! yitip gitmiþ, ardýnda, saplanýp kaldýðýn bir batak býrakýp, bahar seli gibi gelip geçmiþtir... O yýllar ki; her yaþamýn tek gülü! O yýllar ki; þimdi küle gömülü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali peltek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.