Biz Sevmeyi Kaybettik
Ve sevmek yoktu bize
Biz ki çoktuk sevmelere dolu dolu
Bir kadýnýn uðruna ölürken gülümseyip
Yada diziliþi bebeðin kurþuna ana karnýnda
Biz sevmeyi çoktan kaybettik
Hiç mi adam deðildim nazarýnda dedi þair
Susuyorum ona b/akarken uslu uslu
Ýçiyordum þiir dolu sür/ahiden habire
O her kadeh indirdiðinde dudakl/arýndan
Sonra her dud/aklarý aralandýðýnda
S/öz yaþlarý noterince tasdik onaylasada
Biz sevmeyi çoktan kaybetti
Sokaklarý susturabiliyorken us’unda
An geldi pelt/eledi dili þizofrenice
Can geldi vurdu yerden yere poemi
Ve bir süre iþsiz sessiz dad/andý
Baktý olm/ayacak kaldý baþý önde ironikçe
Daldý son kadehin karanlýðýna g/ecenin
Sonrasý mý ?
G/ecesini kaybeden hatýrlarmý ki sabahýný
Sonrasý olmadý ki hiç !!!
Zaten o þairde yoktu aslýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.