’Yok anneden baþka bir kucak.. Olmadý olmayacak...’
Avuçlarýnda kalan son nefesimle yýkadým hüznünü Hüznün, boynuna asýlý gerdanlýðýndý anne…
Susmazken kör gece, Avutan ninnilerin neden sustular, Neden çekildi damarlarýmdan damlayan kanlar? Gerçekler anlattýðýn masallardan çok mu uzaktalar?
Ürkmeyeyim diye, Gözümü kapattýðýn her þey çýktý karþýma.. Tuzunu duydum yaþlarýnýn dudaklarýmda Yüreðin titredi anne Deðdin, Hazaný, mevsimi belleyen ömrüme… Suskunluðun çýnlýyor kulaklarýmda Son çýðlýðýn asýlý kaldý penceremde Her bir sebebin aklýmýn gizli detaylarýnda...
Avuçlarýnda kalan son nefesimle yýkadým hüznünü Hüznün, dizlerinde aðlayan çocuktu anne...
Derdin ya, Tanrýnýn elinde asa, Adaletlidir her nasýlsa Kinin pasý bile Eridi yýllarýn ýþýðýnda Aþka dokundum ben, Senden habersiz… Açtýðý derin izlerin üzerine kapaklandýn Kapattýn… Bu izler dikiþ tutmaz zannederken Sen onlarý nefesinle yaladýn…
Avuçlarýnda kalan son nefesimle yýkadým hüznünü Hüznün, bileðinden sarkan bileziðindi anne…
Bak; yürüyorum düþe kalka kelimelerin ucunda Uyanda sýcak bir çorba içireyim avucumla. Yüzün neden bunca beyaz? Ellerin… Ellerin anne… Neden durmuyorlar yerlerinde? Isýtayým seni, yanýna beni al da, Gerçekten uzak masallar anlatayým sana, Gecenin koynunda… Gülmüyorsun sen, Neden bunca soðuk diþ etlerin? Ellerin anne… Ellerin…
Avuçlarýndan akan son nefesimle yýkadým hüznünü Hüznün, insan kýlýðýnda azraildi anne… Erken aldý seni yanýna…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
mina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.