Çekildim Ruhumun Gölgeliğine

Uykusuz kumlarda sessizliði çiðniyor vakit
Havada orkide kokusu, uzaðýnda sensizlik
Bir toz bulutunu süpürüyor ansýzýn rüzgâr
Güneþi emziriyor bir kadýn, koynunda an
Tüm kapýlarý üzerime kilitleyip, aðlýyorum

Küflü asýrlarý çözüyorum sarý mumyalardan
O riyakâr aþklarýn izdüþümlerini aralayarak
Kendi eksenime yaðarken kar, mevsim bahar
Kendi içine sürüklenen zincir baklasý gibiyim
Yorgun omuzlarýmda hüsran, boðuluyorum

Ýstesem duyarým seni, özlemle okþarým ellerini
O sevinin gizlerinden bile geçerim buzdaðlarýný
Sesin eksil bir konser, hüznümün derinliklerinde
Sahipsiz bir yongaca yüzüyorum sarý denizlerde
Kendi ýþýðýma pervaneyim, aþka kanatlanýyorum

Düþe sarýlmýþ sancýyým, bulanýk sular gibi ruhum
Parmaklarýmda alev, yerle bir sensiz çocukluðum
Hangi mevsimde arýyorsun beni, aylardan þubat
Umutlarýn rengi hercai, avuçlarýmda menekþeler
Rüzgârýn þarkýsý var dilimde, seni mýrýldanýyorum

Çekildim ruhumun gölgeliðine, ateþe verme anýlarý
Mutluluk çoðul bir anlam, kanatmayalým þarkýlarý
Sevince adanmýþ yalnýzlýklarla ovalým hýçkýrýklarý
Renkler biriktirdim ben aþka, bölmeyelim suskularý
Sussun sözcükler þimdi, sustukça þiire mýhlanýyorum

Selahattin YETGÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: