I - MY
içimden geçiyorum
aðýr aðýr gidiyor bir tren bu günlerde
ben de içindeyim sanýyorum
eriþkin bir yolculuktayým ama çocuk her biçimde
içimdeyim biliyorum
kendimi sarmaþ dolaþ görüyorum
üþümüyor ellerim sýmsýcak ellerinde
özlemlerimi gideriyorum hasretlerimle
onlar gitmemiþ ama ben gidiyorum
hala uçurtmamýn iplerine asýlmýþlýðým
damaðýmda eskimiþ bir haz
tadý çilli bir horoz þekerinden kalma
gür sesiyle öterken yanýndan geçiyorum
ne parlak tüyleri var Tanrým
yumurtanýn sarýsýndan vazgeçtiðim bir ara
gýdaklayan tavuklarýn seslerini dinliyorum gözlerim kapalý
cebimde misketlerim
ellerimi asla çýkarmýyorum ceplerimden
þýkýrdatýyorum keyifle
altý üstü üç beþ misket
ama varlar önemli olan da bu
gururlanýyorum
bir þeyleri olmalý insanýn
diye geçirirken içimden
bir tünelden geçiyorum tren içimden ben kendimden sanki
bütün tünelleri istiyorum o an
ýþýklarý gözümü alýyor rüya gibi
aniden uyanýyorum tünel bitiyor yolculuklardayým þimdi
Ýstanbul Ankara hey
kaç kez gidip geliyorum o çocuk aklýmla
her seferinde biraz daha büyüyorum
II - AAK
içimden geçiyorum bugünlerde
birdir birdenbirelerle
sevgiyi sýrtlýyorum küçük yaþtan
mor dumanlý trenlere
kor dumanlý trenlere
hep el sallýyorum
annem öðretmiþti hatýrlýyorum
içimden geçiriyorum o günleri
ve derin sayýklamalar içinde
bir uçak bir tren derken eski þarkýlar gibi
kaktüs zincirlerini takýyorum boðazýma
aþk ile meþk gibi yaþýyorum þu yalan dünyanýn ikilemlerini
ölüyorum kaç kez dünyaya dil çýkararak deliriyorum
selam vererek biraz da nanikçe ;
- pardon sevgili dünya biraz daha hýzlanamazmýsýn uçurtma duvarlarýma yetiþemiyorummm ?
diyorum
bana gülümsüyor ve artýrýyor hýzýný
iyon rüzgarlarýnda kahvaltý saati çalýyor
savrula savrula aþka ihanete ve bedellere gülüyorum
her seferinde biraz daha büyüyorum...
III - MY
yaðmur bulutlarýna giriyorum sonra
annem ah gül goncasý
sarýyor þefkatli kollarý çocuk bedenimi
þimdi üþümüyorum
gözlerim yaðmurlu yollar
yürüyorum önümü göremiyorum
-rengi solmuþ bir dünya belki ama ne güzeldi renkleri
diyorum
her yaný çocuk içimde bir mezarlýk
yanýndan geçiyorum tren hala içimde
-hiç kimse kalmayacak bu gidiþle-
ölümlü kullarýn iç yankýlarý rüzgarýn sesinde
uðultularýnda þehir sessiz
kaldýrýmlarda ölüyorum tren üstümden geçiyor
içime doðru düþüyorum yeniden üþüyorum
ne çok sevilmiþliðim sevmiþliðim ne çok Tanrým
kuruyan topraklarýnda kuruyan yanlarýmý hissediyorum
yalnýzlýðýmýn sesi yaðmurun sesine inat
dilimde suskun acýlar
haykýrýyorum
her seferinde biraz daha büyüyorum
IV - AAK
b/içimden geçiyorum
enkarne olmuþum topraða desen desen
gül desen...öl desen
güler miyim ölmesem ?
geçiyorum bir þekilde fotograflar arasý sarmasýk tuttum
hangi biçime gitsem diðerine dönüyorum
çocukluðumun saçlarýný özledim
kül kumralý...
herkes çocukluðunu özler
o gökyüzünün rengi ne mavisiydi
tüy gibi adýmlarýmla yürüdüðümü unuttum
þimdi tuttuðum kýrýk bir dalý
hayata doðru yapýþtýrýyorum
ve bakýyorum þimdi
yaðmurun sesi yalnýzlýðýmýn sesine inat
yüreðimdeki korkunç saat tik tak tik tak
sakýn durma diyor
sen durursan hayat duracak...
hayatla harakiri yapýyorum þimdi
o tetiðe kül baðlasam
yine de beni vuracak !
- Anne diyorum sen ölürsen ben ne yaparým
- kýzým diyor
- ben ölürsem enerjim sadece seni saracak
o tetiðe gül baðlasam (acaba)
kurþunlar aðlayacak !
hayatýn karelerinde kaç kez yeniden doðuyorum
rüzgara karþý yükselen bir uçurtmayým ben
daðlarýn doruklarýnda bir kardelen
o rüzgâra
o daðlara yürüyorum
her seferinde biraz daha büyüyorum ...