hüzün olmasýn demiþtim
hiç olmazsa bu kez
olmasaydý bulutlarda mavi siyahý
þen çocuk kahkahalarý olsaydý þimdi
denizde bir akþam üstü yerine
gün ortasý pýrýltýlarýnda
güneþe raks eden martý çýðlýklarý
gökyüzünün mavilerine asýlý uçurtmalarýyla çocuklar
havada çocuk sevgilerin ten kokusu
rüzgarýn sesini dinlemeliydi huzurla
kayalýklara vururken dalgalar
elleri çiçek çiçek
kaybedilmiþ kokularýn artýðý
göðsünde topraða meyilli yüreði
an gibi geçen ömürlerin arkasýnda
ölümün kol gezdiði hayatlar olmasaydý
þimdi gülümseyen gözler
derin kuyular düþtüðüm çýkamadýðým
bir denizin mavisinde siyahýn gölgesi
saçlarýmda karlý bir kýþ günü
sonra hüzünlü bir þarký
pencereme konan bir serçenin aðlayýþý
gelenden çok gideni olan boþalmýþ bir gar’da
bekleyen son yolcuyum yaðmurlu ýslak bakýþlarda
hüzün olmasýn demiþtim hiç olmazsa bu kez
bulutlarda mavi siyahý
þen çocuk kahkahalarý olsaydý
böyle bir akþamüstü yerine
ölebilirdim o zaman
belki aklým takýlýp kalmazdý gözü yaþlý her çocukta geriye ...