...
hayat kýmýldamadan duruyor aramýzda
gökyüzü nefesini tutmuþ
kuþlar kanat çýrpmaktan yorgun
yaþamýyormuþ gibi oturuyorum
pencerenin önündeki taburede
tütünü ciðerlerine çeken ben deðilim
kimden yadigâr ölüyüm
zehirli sarmaþýk zaman
dolanmýþ mevsimlere
çoktandýr yaðmurda yaðmýyor
bir rençberin elleri gibi
çatladý toprak
sanýrým dünya yaþlanýyor
bir erik aðacýnýn dallarýna kuruyorum saati
baharla beraber uyanmak için
biliyorum birazdan þubat gidecek
az sonra mart gelecek
sorun deðil nisana da ben giderim
zaten mayýs þairlerin elinde rehin
gün sayýyorlar haziranda ölmek için
ömrüme son dua yaz gelsin
oldum olasý karmaþýk bir ruh taþýrým
sorsalar filmlerle bile kavgalýyým
çoðu kimse görmez içimi
sert kabuðumun altýnda
içli bir ceviz sandýðým
kýrsalar daðýlýrým
toparlayamam hüzün baðlarýmý
asma yapraklarýna düþer gözyaþlarým
üzüm gözlüde deðilim ki
olumsuz düþüncelerimin kýyýsýna köþesine
olumlu düþünce örneklerinden tabelalar astým
‘lütfen yeni sönmüþ bir hüznün küllerine basmayýn’
fýrtýnasýndan yýlgýn rüzgârýn
kuru gazellere tutunduðu gibi
tutundum kendime
ilk iþim kafatasýma karanfil ektim
bahar yeniden göç etti düþüncelerime
mis kokuyor tebessümlerim
uzattým ayaklarýmý keyfimin üstüne
sevgili(m) aþk bize gelsin
karþýlýklý iki fincan muhabbet içeriz
yýldýzlý günlerin altýnda çoðalýp
güneþli bir gecede tükeniriz
ah bu karanfil kokusu delirtti beni
aðýr romantik kriz yaþýyorum
toplandýk bekleme kurulumla
iðne deliðinden geçirdik kalbimi
sevmece usulü
kar manzaralý pencereme
papatya desenli perdeler diktik
kalemim kaðýdým hikayem
bi cümle dizildik
‘üstüm baþým ýhlamur kokusu’
yâr gelsin yaz gelsin
Seyran Tankuþ