Göç Mevsimi

’Hüznüm kâl’amdýr benim’


kýrlangýçlarýn kanatlarýna assam yüreðimi
hangi sýnýrda karþýlarsýn beni
bizim sýnýrlarýmýz vardý deðil mi


çekirdeðim düþtü topraða
g/özünden bir damla su ver bana
olgunlaþmamýþ bahar sancýlarýmla
doðurduðum umutlara el/veda


derin besmeleler çekiyor yüreðim
kýyama kalk ey derviþ
secdede yüzüm
bir sufinin parmak uçlarýndan dökülen
billahi benim hüznüm


...


serabý sevdim
sýrtýmda eski güneþ yarasý
ah benim bedevi tenim
damýttým dilimin mahzeninde
seni ab-ý hayat diye içtim


kapama gözlerini
ruhumu soyuyorum senden
tüm kainat üryan
inkar ediyor bu gece
doðurduðu yýldýzlarý sema
bir memleket türküsü söyle bana
son defa


...


gergefimde bir çift turna
ay yasak doðdu penceremden
bilir misin þafak boylarýnda
kanaviçesi sökülmüþ ömrün
al kirazlarý nasýl iþlenir
ak patiskalara


ki
günahý boynunda vebal miydim
yedi’verem’boylu bir eþkiyanýn
amel defterine iþlendim


içlendim...


þimdi mevsim göç mevsimi
gözlerindi vataným
sen farzet ki
ben kýrlangýçlara kýyamadým




Seyran Tankuþ







Sosyal Medyada Paylaşın: