Yolunda Gitmeyenler

yolu bitiren yolcudur...




fikrime kelepçe zindan geceler
karanlýðý yýrtan güneþler biliyorum
yeryüzünde sis perdeleri
þaþýrmýyorum olaðan buluyorum bu olanlarý
fýrtýna duasý için kalkan ellerin altýndan
açýp þemsiyemi geçip gidiyorum
güzel havalarý seviyorum hepsi o kadar


mavi denizlerimin dingin sýnýrlarýnda
büyük kara baþlar biliyorum
aðýzlarýnda azgýn köpek diþleri
þaþýrmýyorum olaðan buluyorum bu olanlarý
bir ayaðým Asya bir ayaðým Avrupa
bastýðým her yer Anadolu
yakasý açýlmadýk acýlar görüyorum hepsi o kadar


huzuruma sonsuz mekan
týrmandýkça yücelen daðlar biliyorum
kartal yuvasýnda yýlan yumurtalarý
þaþýrmýyorum olaðan buluyorum bu olanlarý
aklým yerden yüksek
uzak duruyorum sürüngenlerden
bu zehrin panzehiri yok diyorum hepsi o kadar


/herkes pamuk þekeri seviyordu
herkes pamuk þekerini sevdiði için
kiþi baþýna bir pamuk þekeri satýcýsý düþüyordu/


devasa bir parkýn içindeyim
baþýmda dönme dolap seyrediyorum el âlemi
bir tahterevallinin ucuna aðýrlýnca oturmuþ adamlar
karþýlarýnda zayýf dünya
kalkýp yerle yeksan edecekler
omuzlarýmda güvercin azizliði
yekindi bedenim
bir çýrpýda kucakladým dünyayý
göðsüm insan bahçesi


en çok da gül benizli çocuklar
kucak dolusuydular
rengarenkti elleri
tutuþturdum sýcacýk bað ile
býraktým usulca bir sevgi fabrikasýna
büyük tebessümler dokudular
küçük tezgahlarýn baþýnda
bir parça giydirdiler yüzüme
paha biçilmezdi mutluluðum
kalbimi onlara verdim


karanfil kokulu dehlizlerim
açýldý içimin sevinç meydanlarýna
ürkek neþemin ardýndan
koþar adým yürürken duygularým
yolunda gitmeyen bir aþk kesti yolumu
uzun vadede yüklü miktar hüzün vaat ediyordu
iyi ki kalbim çocuklarda kaldý




Seyran Tankuþ