geceyi sýmsýký örttüm üzerime. yine de uyku gelmedi gözlerime. bilirim ki, yalnýzca Senli hikayeler uyutur beni bu þehirde...!
telaþým yokluðundan deðil aslýnda yastýðýmla kavga eden uykusuzluðum, aðzýmý saran çayýn, odama sinen nikotin kokusunun, þehrimdeki bu boþluðun sebebi deðil ki yokluðun...! nedeni olsaydýn eðer, yüzümdeki hüznün çizilmezdi baktýðým her yere; gözlerimle yüzün...!
---Seni, sensiz yaþatmak nasýldýr bilir misin?
önce/mi yok saydýran anýlarým, beynimin her bir köþesinde gezinirken... tenime iþlemiþ nefesin, sonra/mýn kapýlarýna kilit vururken... durmadan sana koþmak isterken dilimdeki hecelerim, bendeki bu varlýðýna ben, nasýl sensizlik derim...!
bak... çocukluktan kalma gülüþlerimi yapýþtýrdým suratýma kokunu da daðýttým þehrin havasýna yürü dedim ayaklarýma ekledim soluðunu soluðuma býraktým kendimi senle dolu sokaklara gitme vakti geldi þimdi, yüreðimde býraktýðýn dokunuþlarýna.
hadi kalk uyuma...! býrak gözlerindeki yaþlarý aksýn, saklama basarým tuzunu ben acýlarýma yeter ki sen yokluðuma inanma...!!!! /NergizA/ Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.