Bilirim
Çaresizliði en çok memleketim anlar
Çünkü insan zamansýz, memleket sýnýrsýzdýr
Baþý ne zaman derde girse
Köprülerini tek tek acýlarýmýzdan geçirir
Ve biz
Sadece biz
Yolumuzdaki taþlarý insanlýktan sayar
Dinleriz
O taþlar ki
Her kýrýlýþta etrafýna binlerce çocuk saçar
Üþenmeden çömelir ve toplarýz
Taþlar da aðlamýþtý bir gün mil çekilmiþ gözlerimize
O gün öðrendik ki her kavga bir sevdaya gebe...
Ey Aþk!
Seni anlatmaya nereden baþlamalý..
Sabahlarýmýn sevinci
Penceremin cesareti
Kusurlarýmýn kusursuz öðreticisi
Diyalektiðimin þefkatli bilgesi
Seni yazmaya nereden baþlamalý..
Yürüdüðüm sokaklar
Barýþtýðým gerçekler
Hece hece büyüdüðüm þiirler
Sorularýmýn asil dengesi
Avuçlarýndan bir çocuk edasýyla kaptýðým karneler
Ve yýldýzlý pekiyilerimin gölgesi...
Heyhat!
Korkulardan uzak ayaz sevdasýna sýðýnarak
Bir kölenin onurlu bakýþýndan
Saçlarýmýza giydirilen, gönüllü teslimiyet
Ama erdemli
Ama özgürce
Soluklandýðýmýz aþk,
Uykusuzluðuma ne þefkatin hevesli ne de gözlerin nemli
Ah karadenizim
Ah dilsiz nöbetlerim
"Ben elmayý sevdim diye" o da beni sevmek zorunda deðilki
Þimdi söyle
Batýk gemiler daha nasýl yakýlýr ki
Seni anlatmayý nerede bitirmeli...
- Gün gelir her aþk üþür ve bazý aþklar ekmeðini sadece vefayla bölüþür -