Yokluðunu yazmaktan yoruldu kalemim. Bir mola verdim hayata, Düþledim... Satýr satýr ezberlerimi bozdum bir çýrpýda. Sonra baþladým en yenisinden, Bir dünya kurmaya. Cümlenin sonunda, Sayfanýn tam da ortasýnda, Anladým...
Vakit, yine gece yarýsýný vurdu. Gönlüm, bir kez daha. Ruhum bana hesap sorarken, Çiðneyip geçtiðim yollar, Duvar oldu... Buz tuttu kanýmýn her damlasý. Yana yana aþkýný ararken, Sensiz kaldýðýmdan beri, Atmýyor kalbim. Yine, ayný hikâye...
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK muti
Sosyal Medyada Paylaşın:
mutimuti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.