Genzimi düðümleyen gelmiþ, geçmiþ duygular
En dipsiz karanlýkta içerimde bir yerde
Ýhanetin nefesi takvimleri sorgular
Sararmýþ yapraklarýn ahde vefasý nerde
Çaresiz kalýþýmdan gözlerim dolu dolu
Titreþen kirpiklerden sen yaðarsýn üstüme
Basýp, geç üzerimden kollama saðý solu
Býrak benimle kalsýn bulutlar küme küme
Okunuyor izharým yüzümde aðýr aðýr
Niyetler tesbihinde dile düþer Rabbena!
Ölüm fýsýltýsýna kulaklarým da saðýr
Ya, dermansýz dizlerim aczi anlatýr bana
Hüsrânla serildiðim hâller cana münasip
Buz tutan el ayaktan güneþ saklanmýþ bugün
Esip aklýma giren deli poyrazda kayýp
Belki de gerçeklerden ya da her þeyden üzgün
Uçmaz sevdiðim kuþlar onlar da mý yas tutar
Nemlenmiþ kanatlarý aðýrlaþmýþ yerime
Gönlümün kavgasýnda sevgiler katar katar
Göçer baþka illere acý dolar serime
Þikayetim kendime, dalgalanmýþ yürekle
’Aðladýðýn sevdaya; bir damla akmayandan,
Ne beklersin boþuna, hatrý kalmýþ dilekle
Üstelik de yetimsin geriye bakmayandan’
Nezahat YILDIZ KAYA