Soðuk bir uykuda ruh tenime doðru akýyor yüzün hem hüzün hem de, bir hafiflik var içimde
k e d e r l i y i m...
Seninle dolu, aydýnlýk bir keder bu beyaz örtüler sardý þehri karanlýðý hüzün yükseliyor, güler yüzle...
Sen gel derim, ver elini bana çok yakýþýyorsun hüznüme geceyi dinle düþen gam yükümü avuçla yakala onu...!
Sonra, günüme düþen güneþi izle bak göðe, geçmiþ seneler eski zamanýn günahlarýyla eðilmiþler iþle beni, sevap gibi iþle...
Sen gel derim, ver elini þöyle kefen gibi, saðýmdan sar beni y a r sevmemek olanaksýz çünkü seni hiçbir yere sýðamazsýn sadece yüreðim, yüreðim içine alýr seni...
Sen gel derim ver elini þöyle, alev çýngýlarý düþecek ölüm ve yaþam olacak bu and olsun…
19.02.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.