ÇEÇEN DESTÂNI -II-

Çeçen dâvâsýna sâhip çýklalým
Uðruna öldüðü tek þey dinleri.
Onlar Þeyh Þâmil’in has torunlarý
Ýffetle, þerefle dolu dünler.

Ne sýcak bir çorba, ne sýcak bir aþ
Gözlerden dökülür damla damla yaþ
Kalmadý ülkede taþ üstünde taþ
Harâbeye döndü güzel hanlarý.

Kale gibi durur daðda kýþ günü
Yalýn ayak yürür daðda kýþ günü
Aç, susuz can verir daðda kýþ günü
Buzlarý eritir Çeçen kanlarý.

Beslenir daðlarda ot yemliðiyle
Çay içer sapý yok bir demliðiyle
Her zaman yaþadý öz kimliðiyle
Hak’tan gayrýsýna dönmez yönleri.

Rus’u yenip çalým ile say etse
Kollarýný kýrýp okun yay etse
Yazdýðý destâný bir bir pay etse
Þu kirli dünyâya yeter þanlarý.

Azýk “kar helvasý” aç olan yiye
Karlý daðda kardan kefeni giye
Ya gâzi, ya þehit olayým diye
Cânân’a adamýþ caným canlarý.

Halayýndan belli farklýdýr toyu
Köle edemezsin asildir soyu
Ruslarla çarpýþtý yüzyýllar boyu
Kendi kýlýcýna hasret kýnlarý.

Onlar dað baþýnda biz evimizde
Onlar çile çeker biz keyfimizde
Onlar iþkencede biz zevkimizde
Bir hüzündür çöker bayram günleri.

KARA, zâlimlerin çýrasýn yakma
Onlar yakýp/yýksýn, sen yuva yýkma
Rabbim Çeçenleri yalnýz býrakma
Senden tek isteðim koru onlarý…

16/03/2000
Hanifi KARA


Sosyal Medyada Paylaşın: