Birgün geleceğiz..!

Birgün geleceðiz..!

Sýlayý özledik hemde ne özlem
Portakal çiçeðini unuttuk giiti
Sýcaklar baþlar, çöker keskin nem
...Ýçimizi böylece avuttuk gitti.

Alim diyorsun ki herþey deðiþti
Ocaklarda az mý narsuyu piþti
Akçay’lý dolandý, burnuna düþtü
Özümüzü kendimiz kuruttuk gitti.

Yaylaya gidenler, oturur yatar
Kebabýn kokusu Akçay’ý tutar
Sümbül’ler açardý, menekþe kokar
Kekiðin soyunu batýrdýk gitti.

Leylekler erken mi göçe baþladý
Gurbetin aðýdý yürek haþladý
Cubbalak’lar bizleri mi boþladý
Sýðýrcýðý yuvasýz býraktýk gitti.

Bahçenin yerinde kalmadý sürek
Ýçimiz titriyor da, heyacan gerek
Miras pay edildi, kaldý bir evlek
Yabana satýlaný unuttuk gitti.

Göden’im diyor ki kýsmet hangi gün
Döneyim demekle, olmuyor düðün
Yüreðe çarpýntý, hasret bin öðün
Böylece ömürü harcadýk gitti.

Mehmet Göden, Mayýs 2012.
Sosyal Medyada Paylaşın: