Şaşma ey gönül..!
Þaþma ey gönül..!
Kendini çok yüksek, görüp de beni
Ayaklar altýna, düþürme gönül
Kalbini açýk tut, olur seveni
Olmayacak þeye, þiþirme gönül.
Sevenine seresin, gönül post’unu
Ýteleme sakýn, kadim dostunu
Aþk’ýn doldurduðu, bade destini
Ýçip içip sonra, geçme ey gönül.
Eriþirsen sevda, duyma haz’ýna
Katlan derim Rab’bin için nazýna
Ömür bile ermez, ecel hýzýna
Biraz sayýp saydým, deme ey gönül.
Göden’im veliler denizinde yüz
Mevsim’ler deðiþir, gelir bahar-yaz
Yüzüne vurunca,soðuk bir ayaz
Hakikat denince, ürkme ey gönül.
Mehmet Göden,Nisan 2012.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.