Uðruna hayatýmý adadýðým zeytin karasý gözler Baharlar yarýn doðacak gibi yüreðim onlarý özler Gel artýk uzatma arayý bak açtý hep sümbüller nergizler Kara kýþta kaldý yüreðim gözlerim gözlerini özler...
Her mevsimim de sen varsýn ben her mevsim karaya bakarým Yýldýzlara bakar gözlerinin hayalinde sabahlarým Gece varlýðýný hisseder sabah sensizliðe kalkarým Ölümün soðuk kucaðýnda gözlerim gözlerini özler...
Neredesin kara gözlüm meðer ben seni ne çok sevmiþim Gözlerinin karasýna çoktan þu ömrümden vazgeçmiþim Özlemim deðildir dilimde yürekte seni özlemiþim Hasretin ateþ yüreðimde gözlerim gözlerini özler...
Gel de gülsün karaya boyanmýþ yýldýzlarla sensiz gecem Zeytin karasýnýn sana yakýþtýðý gözlerine özlem Yalnýzlýða demirli sensizlik limanýnda gönül teknem Þimdi yalnýzlýk limaným da gözlerim gözlerini özler...
Adem Pehlivan 17.02.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adem Pehlivan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.