ADIM SENSİZLİK

adým sensizlik
bin yýldýr uçurum kenarý yalnýzlýkta yaþýyorum
küllere benzenmiþ bir tabure üstü hayallerim
ve sulara kaçak zamanlarda karýþan düþlerim var benim

adým sensizlik
irili ufaklý çýðlar karýþýyor
kar zulasý baþýma
öteki boþluklarda
gezinmedim hiç
tek bir karanlýðým var
oda kimsesizlik gecesinden
emanet bana
sakallarým þiirler düþürür
uyduruk trenler geçerken yüzümden
bakarým yolculara
tanýdýk bir lisan ararým konuþkan
sayýklamaktan meczup
yaralar açýlan dilim
oynamaz hiç bir cümleyle
boþ ve manidar hikayelere takýlýrým
sonra hikayenin
hecelerini yediririm yalanlara
öyle uysal beklentilerim yok artýk
küçük bir mezarlýk masamýn üstü
ve ölen tüm hayallerim
yatýyor suskunca

adým sensizlik
geri geri giden vakitler kurduðum saatim
ve yapraklarýnda rakamlar yerine
kuþ cývýltýsý olan takvimim var benim
öyle anýlarý asýp yüreðime
nefesimden ipini çektiðim hiç olmadý
uzak geçen gemilerin götürdüðü
zamanlarý vurdum bazen
bazende aklýmý esir almaya çalýþan
seni sürgün ettim
aðlamalar düþerken kirpiklerime

adým sensizlik
dört duvarýnda dördüne düþmaným
dost olduðum bir umudum yok
saklý hüzünler arasýna sakladýðým
bir kaç piþmanlýk
birde ýhlamur çiçeklerine
dizdiðim kokun bende
basit kandýrýlmalar yaþýyorum
hayalet resimlerde
olmayan sen
var olan yüzünle
karýþýyorsun koynuma
göðüs kafesimden çatlayarak
çýkýyor o an yüreðim
bakýyorum
yokluðunun zemheri gerçeði
çarpýyor suslarýma


ve adým sensizlik
tertiplenen her yalnýzlýk ayinlerinde ben varým
yakaracak çýrpýnan dualar ezberimde yok
tanrý çoktan azat etmiþ mutluluklarýmý
artýk adý sensizlik olan bir yalanda
öylesine söylenen bir þarkýnýn son kýtasýyým




Sosyal Medyada Paylaşın: