AŞKLA SOHBET

aþk
sustuðum zamana ihtiyaçla merhaba
bakma öyle
özleme ihtiyaç duyuyor bazen insan
yalnýzlýðýn anadili sen oluyorsun iþte
ve kutlanan takvim yapraklarý
bir gidiþin bünyesinde yýrtýlýyor orta yerinden
farklý cümleler katýyoruz sana en umulmadýk halimizle
sonra düþüp iki ayrý yörüngelere
katý acýlarla sana yüklüyoruz aðýr veballeri



kaçak birer kimsesizlik oluyoruz çoðu kez
senin yüreðine bata çýka harfler diziyoruz düþlere
ve ansýzýn kopan ilk fýrtýnanýn ardýndan
vuruyoruz harfleri ayrýlýk denen kasýlmalarda
hunharca bir kanýtsama
ruhsal bozukluk içinde yalpalama aslýnda
dönerek piþmanlýklar daðýna
çýðlýklar atarak diz çökmek nafile
ve kýrýlýyor özümseme
suç ihlali sen oluyor kaçýyoruz ardýndan



düþkün þiirler tuz gibi basýlýyor bazen geçmeyen yaraya
kendi içimizde yaþadýðýmýz eylemler sapýtýyor aklýmýzda
intiharlar sersem bir rastlantý gibi açýyor toprak anýlarda
nasýl oluyorsa yaþanmýþ akrep ve yelkovan
kilitleniyor tavan arasý küf kokularýna


aþk
meczuba düþerken kahrolasý hayaller
aklanmýþ suçlarýmýzý yargýlamaktan kaçýyoruz
öyle saklanýyoruz ki kanýtlanmýþ sevdalardan
olmadýk eziyetlerin týkalý iltihaplarýný akýtýyoruz sana
ve geçip karþýna tütün ýslaklýðý efkarlara sarýyoruz sorularý
onca yitirmeler duvar dibinde karýþýyor çiçeklerin ruhuna
pencerelerden uçamayan sevgileri salýyoruz arsýzca
ve boþluða süzülerek düþmelerinde kapatýyoruz gözlerimizi



bakma öyle
unuttum bende olmasýný düþlediklerimi
renkler düþüremiyorum beklentilere
karalama bir kaç söylem tutturup
hecelerle kavga ediyorum iþte
dýþarýda dizleri üzerine çökmüþ senleri anlatýyorum
üþengeç kaygýlar taþýyorum daha doðmamýþ sevdalara
terk edilmiþ bir mevsim olup düþüyorum aðaçlardan
hep üþüyor bir yerlerde yalnýzlýða sürgün ruhlar
elimden kayarak düþen umutlarýn gözlerinde görüyorum
biliyorum binlerce yýldýr çektiðin vuslat ardý sancýlarýný
korkuyorum aþk
korkuyorum yolu gözetlenen ayrýlýklardan
ve saklanýyorum kendimden bile uzak bir kalabalýk acýda



çaba sarf etmek kazandýrmýyor sadece
kendinden býçak býçak kestiklerini
katmak gerekiyor sevgiliye
anlý yaðmur veren uzaklar içinde
býraktýðýna özlem aðlamak yetmiyor
duvarlara baþýný vurduðun þiirleri
susmalara kazýmakla bileniyor hasret
sayfalar boyu mektuplar rahatlatmýyor yüreði
çýkarýp göðüs kafesinden
avazýn çýktýðý kadar baðýrmayla zapt ediliyor
seviþmek arzularý azaltmýyor aþk
teninin tuzunda omuzlamak gerekiyor baþýný
ve bir yudum þarkýnýn serinliðine vurularak ateþ
soðuk bir iklimin kentinde paltonun sýcaðýnda sarmak gerekiyor


aþk
sevgi heceleri büyüten ozanlar vardý
karanlýk bir ihanette yaktýlar onlarý
çok eskilerde alim pirler dolaþýrdý senin sesinde
nemli bir coðrafyada asýldý hayallerinin ýrmaðýnda
daha nice aþk ustasýný yitirdik engerek tarihlerde
senin el vermediðin kimse kalmadý yüzyýllarýn devrildiði dünyada
kindar birer asalak gibi kemirdik bize sunduðun yüceliði
þimdi dünde ayný bugünde
ve yarýn kaybetmekten baþka birþey vermeyecek
senin asil yüreðine



aþk hoþçakal..!



Sosyal Medyada Paylaşın: