UMUTSUZ SEVDA TRENİ
UMUTSUZ SEVDA TRENÝ Yine geçti gönlümden umutsuz bir sevda treni,
Bütün umutlarým tükenmiþ, bütün duygularým harap olmuþ, sevgi evim viran olmuþ…
Geçiyor yine sevda treni…
Ýçinde umut yok, yok sevgiye dair bir iþaret,
Ýçi bomboþ, vagonlar soðuk, sirenler suskun,
Yolcular aðlamaklý…
Ýnliyor þimdi raylar sensiz.
Kan akýtýyor gözler yaþ yerine,
Bir tren geçiyor umutsuz, utangaç ve ürkek.
Söylemeye korkar gibi çekingen,
Bir þey söyleyecek; ama suskun,
Sakladýðý sevgileri var belki:
Belki umutlarý, belki de birkaç ezgi…
Bir tren geçiyor umutsuz, hýrsýz ve kaçak,
Bir þey çalmýþ gibi kaçýyor.
Tütmüyor dumaný, yanmýyor ocak…
Giþeler bomboþ, biletler deðersiz,
Bir þey diyecek; ama hüzünlü.
“Ben, umutsuz sevda treniyim,
Ben, sevdalarýn umutsuz treni
Ýçimde umuttan eser yok,
Ýçimde eser yok sevgiden.”Der gibi
Yine geçiyor sevdanýn umutsuz treni,
Seni benden almýþ, gidiyor,
Beni benden almýþ, gidiyor.
Bizi bizden etti, gidiyor
Yine geçti gönlümden umutsuz bir sevda treni…
Bizi almýþ gidiyor.
MAHSÝMA Kitabýndan alýnmýþtýr
ÂDEM KALAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.