Ben ki divaneyim.

Ben ki bir divaneyim, þu dünyanýn yolunda,
Gözüm yaþlý giderim, yüküm çokken omzumda,
Hak’ a doðru giderken, dað taþ gül koktu durdu,
Boynum bükük gittiðim ter döktüðüm yolumda.

Cihana hükmetsem’ de, bundan bana ne fayda,
Bir fayda varsa o’ da, þu ter döktüðüm yolda,
Bu dünyadan vazgeçtim, gözüm yok para pulda,
Yeter’ ki can yoldaþým, kan ter olsun yolumda.

Ben ki bir divaneydim, aradým buldum aþký,
Meðersem gül doluymuþ dünyanýn dört bir yaný,
Kopardým tek, tek daldan, kýrmadým hiç bir dalý,
Meðer ne güller varmýþ, gittiðim Hak yolunda.

Nice dostlar tanýdým, yürürken Hak’a doðru,
Onlardan feyz aldým’ da gecem gündüzüm oldu,
Gece gündüz yalvardým, gönlüm aþklarla doldu,
Gece gündüz demeden gittiðim Hak yolunda.

Ýçimde buruk bir his bilmem ki bu nedendir,
Derler’ ki bu dünyadan, göçen geri dönmezdir,
Mezar denen þu çukur, toprak çukur bir yerdir.
Gamsýzým, bu gittiðim gül dolu Hak yolunda.

14 Þubat 2014
Ahmet Yüksel Þanlý er
















Sosyal Medyada Paylaşın: