Dul kalmýþ ay gecede demirden bi kýlýftý benliðim horlanmýþlýðýn acý yankýsý sevinç vermiyor hiç bir çýnýltý çalýþmaktan anasý aðlamýþ kalbin Gezmeye gelen gençlik yaslara bürünüp kaçtý hemen!
Kulaðýma bir ses ulaþtý Ve uðuldadý...
Hýzýndan bir rüzgâr kopuyor, yürek çarpýyor Arýnmýþlýðýn ta kendisiydi bu çýkarttým üstümden yakýp tükettim griyi..
Çýrpýnan soluðumla çiçeklendi ruhum Belki de son aþkýdýr bu gökyüzünün Dirilmeyi nasýlda haketmiþim!
Düþlerimin kanatlarý açýlmýþ geniþleyip derinleþen bir yeþillik vardý yüreðimin içinde mucize kaybettiðim cennet ülke...
Bütün güneþleri pýrýl pýrýl gözlerini içmeye eðildimde öyle derin ki herþeyi unuttum içlerinde...
Aþk, getirdi kendime...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.